Wpatrywała się we fluorescencyjne gwiazdki, mgliste wspomnienie jej starego pokoju. Jedynym powodem, dla którego chciała spać na dolnym łóżku, to możliwość przyklejenia ich na deskach tuż nad sobą.
Przymknęła oczy, wtuliła twarz w poduszkę.
Nie potrafiła zasnąć.
Pohamowała łzy, zaciskając powieki.
— Był sobie król, był sobie paź, i była też królewna — zanuciła cichutko w poszewkę, przypominając sobie słowa swojej ulubionej kołysanki z dzieciństwa. Gdy była malutka, jej matce zdarzało się ją śpiewać. W czasach, gdy nadal lubiła strach. — Żyli wśród róż, nie znali burz, rzecz najzupełniej pewna.
Mimo że nuciła dla siebie, jak najciszej, najbliżsi obozowicze zadrżeli niespokojnie przez sen.
───
[Kuźma otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz