Jak to mawiają? „To już było o jedno piwo za daleko”? Coś takiego.
Szklane butelki walały się na podłodze razem z kapslami i otwieraczem, który ocalił zęby Luciena od zniszczenia. Między nimi siedział (choć pozycja ta była bliska leżenia) Arnar i choć jego policzki były rumiane, a racjonalne myślenie wyjechało na Jamajkę, kręcił głową, śmiejąc się.
— Nie, nie, daj spokój… Ja nie tańczę!
— Womp womp — zachichotał Lucien, ciągnąc Arnara za ręce. Podciągnął go w ten sposób do pionu (prawie się przy tym przewrócili), splótł swoje palce z jego i, ignorując jego pobłażliwe spojrzenie, poprowadził go w chwiejnym i chaotycznym tańcu.
[Arnar otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz