Opatulone w białą pościel, przewracało się z boku na bok. Okno, ściana, okno, ściana, na zmianę i w kółko, do znudzenia. Gdy miało zamknięte oczy, chciało je otworzyć, a gdy już je otwarło, same się zamykały.
Zakopało twarz w poduszce, powstrzymało rodzący się krzyk. Zacisnęło pięści na szorstkiej poszewce, nie było w stanie oddychać. Jak pływak wynurzający się z wody, zaczerpnęło powietrze. Kolejny i kolejny haust, każdy zbyt płytki, żeby nie wzięło następnego.
Znów zamknęło oczy.
Chciałoby, żeby ktoś potrzymał no za rękę i powiedział, że będzie dobrze. Chciałoby znać kogoś takiego. Mieć kogoś takiego.
Zganiło się za tę myśl.
[100 słów: Vex otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz