Od Edgar — drabble „Nuta”

KILKANAŚCIE LATA TEMU

Było znowu w przytulnym łóżku, gdy zostało obudzone przez światło, nieśmiało zerkające do pokoju. Lekkie, beztroskie nuty rozbrzmiewały z głośników w salonie. Nie było wokół okropnej ciszy ani chłodu, który przewidywało w swoich snach.

Już od dawna nie doznało tego uczucia, gdy jest się witanym słodkim uśmiechem i głaskaniem po głowie. Gdy mogło zjeść pachnące, aromatyczne śniadanie w akompaniamencie podśpiewującej puszczaną piosenkę Vivian.

Vivian dopełniła to, czego już nie mogła spełnić jeno matka, choć doskonale wiedziała, że nigdy jej nie przywróci, ani nigdy nią nie będzie.

Mogła jedynie sprawić, aby nigdy już nie poczuło, że nikogo przy sobie nie ma.

────
[100 słów: Edgar otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]