Coś go naszło na dzisiejszej zmianie. Mył wtedy ekran, który ktoś wymacał tłustymi od nachosów palcami. Z wypolerowanego jak lustro prostokąta patrzyło na niego jego zniekształcone odbicie i właśnie wtedy go olśniło.
Zdał sobie sprawę, że pracuje w salonie gier.
To bardzo inteligentne odkrycie. Do domu wraca niczym oświecony poeta romantyzmu, który nareszcie rozumie, że też może swoim umysłem przeniknąć do świata fantastycznego, dokładnie jak dzieci i szaleńcy. Z wrażenia prawie zapomina zamknąć za sobą drzwi.
— Lucien, jaki to ma sens, że nie mam telefonu, ale pracuję w salonie gier?
— Arnar — odpowiada mu z szeroko otwartymi oczami — nie ma najmniejszego.
[100 słów: Arnar otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz