Od Mikołaja — drabble „Lustro"

ROK TEMU

— Idź do domu kotku, nie moknij — Mikołaj kucnął z parasolką i pogłaskał czarnego kota, który przemknął przed nim chodnikiem. Nie wierzył, że taki kociak mógłby komukolwiek przynieść pecha. Z resztą, nie wierzył w pecha, a kotka najchętniej wziąłby ze sobą do domu. Pożegnał zwierzaka i poszedł dalej, walcząc z wiatrem i deszczem.

Gdy tylko wszedł do domu, zamknął drzwi z hukiem i gdy chciał złożyć parasol, ten samoistnie otworzył się ponownie. Przestraszony wypuścił go z ręki i aż sam odskoczył do tyłu. Trącił przy tym wiszące na ścianie lustro, które spadło z haczyka i się roztrzaskało.

— Kurwa mać — przeklął zrezygnowany.

────
[100 słów: Mikołaj otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]