Jej przeznaczeniem było świecić; jaśniej i dłużej niż słońce. Bardziej dla innych niż dla samej siebie.
— Chcesz może porozmawiać? — pytała ojca, mrużąc przy tym oczy, bo ostre promienie słońca świeciły jej prosto w twarz. Chociaż nie czuła bólu, ale nijako bliskość ze słońcem, to odruchowo nie mogła znieść jego gorąca na swoich powiekach, policzkach czy przysłoniętym przez grzywkę czole.
— Pewnie. — Odpowiedział szczerym, acz delikatnym uśmiechem.
Usiadł z córką na jednej kanapie i posłuchał, co miała do powiedzenia; a Kaya znów uparcie próbowała namówić go do rzucenia hazardu, bo w domu zaczynało ubywać jedzenia w zamian za przybywające losy na loterię.
────
[100 słów: Kaya otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz