Od Mikołaja — drabble „Portret"

9 LAT TEMU

— Wnusiu, przynieś mi proszę brudne naczynia z tamtego pokoju — zwróciła się do siedmioletniego Mikołaja babcia.

— Nie wejdę tam — chłopiec rzucił się na kanapę i przytulił do piersi poduszkę.

— Dlaczego? — zaciekawiona kobieta wytarła mokre ręce w ścierkę.

— Tamten pan się na mnie ciągle patrzy! To duch! — przycisnął poduszkę do twarzy.

— Jaki pan? — zaciekawienie zamieniło się w zaniepokojenie. — Duch? — kobieta ze szmatką w ręce otworzyła drzwi do pokoju i głośno się roześmiała. Mikołaj nieśmiałym krokiem poszedł za nią.

— To nie duch, to tylko taki… magiczny portret — wyjaśniła, opanowywując śmiech. Mikołaj nadal nie rozumiał, dlaczego starszy pan z portretu podążał za nim wzrokiem.

────
[100 słów: Mikołaj otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]