Lucien przestał liczyć pojawiające się w ich domu dynie. Arnar codziennie przynosił następne i następne, zawsze mówiąc coś o niespodziance, a później tłumacząc się przecenami. Dzieciak Dionizosa raczej w to już nie wierzył, ale wolał się nie wykłócać z prawdziwym łowcą okazji.
— Znowu? — westchnął, witając Arnar w progu z wypełnioną po brzegi siatką na zakupy. Ku zdziwieniu Luciena, półbóg pokręcił przecząco głową.
— Tym razem mam coś lepszego. Akurat na tę jesień. — Poszedł do salonu i wyrzucił na nowy niebieski dywan stos dyniowych akcesorii. Lampki, świeczki, chusteczki… widelce?
— To też jest niespodzianką? — zapytał, patrząc na szczęśliwego hermesiaka w kupie jesiennych klamotów.
────
[100 słów: Lucien otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz