Od Izana — drabble „Lustro"

Jestem oazą spokoju, powtarzał sobie, kierując się w stronę pokoju Vergila.

Pierdolonym kurwa zajebiście wyciszonym kwiatem lotosu na zajebiście spokojnej tafli jebanego jeziora, szeptał do siebie w myślach, naciskając klamkę i uchylając zaraz drzwi.

Przed nim siedział Vergil, tak jak zawsze, na swoim obrotowym krześle, jedząc swoje ulubione fasolki o smakach kiły i mogiły.

Jestem wręcz jak jebany wagon pełen pierdolonych medytujących tybetańskich mnichów, w głowie mu się przewróciło od złości, którą właśnie czuł. Po prostu patrząc na samego pretora.

— Rozbiłeś kiedyś lustro, Vergil?

— Zdarzyło mi się, a o co chodzi?

— Siedem lat nieszczęścia! — zarechotał i wyszedł, trzasnąwszy uprzednio drzwiami.

────
[100 słów: Izan otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]