Wbiegnięcie pomiędzy grządki kukurydzy początkowo wydawało się być świetnym pomysłem. No bo jakie inne miejsce równie dobrze sprawdziłoby się w roli ciernistych krzewów wyczarowanych przez złą wiedźmę, przez które ona, dzielny rycerz, musiała się przedostać, by uratować króla?
Król (w rzeczywistości spokojnie spacerując pomiędzy roślinami po raz ostatni przed jutrzejszymi zbiorami), nie chciał jednak dać się znaleźć, a wielkie liście smagały ją po twarzy.
— Tatusiu! — krzyknęła, bliska płaczu, gdy nie spotkała go za kolejnym zakrętem.
A potem wzleciała wysoko do góry, wprost w jego objęcia pachnące ziemią i świeżym chlebem.
— Już wszystko dobrze, moja księżniczko.
— Mówiłam ci, że jestem rycerzem!
[Lexi otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz