Gdy widział go ostatni raz, padał deszcz. Chłopiec uśmiechał się, mokre kosmyki przyklejały się do pucołowatej, wciąż dziecięcej twarzy, a krople osiadłe na jego skórze błyszczały w świetle ulicznej latarni. Siostra ciągnęła go za rękę, krzycząc, że mają wracać, że muszą wracać.
Kal przyglądał się ich walce spod osłony parasola, duże krople rozbijały się na chodniku przed czubkami jego butów. Skostniałe od chłodu palce drżały, ściskając krzywą rączkę, pytały go, czemu nie zaoferował im pomocy, czemu nie powiedział, że ich odprowadzi. Już było za późno – on wcisnął w dłoń Kala mały pakunek, ona odciągnęła brata, rozpoczynając ich bieg przez kałuże.
[100 słów: Kal otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz