Zsuwa wilgotny plecak z ramion, rzuca go na ubłoconą podłogę baraku, po której panoszą się pokruszone liście. Wrześniowe szarości i szybko zapadający zmrok sprawiają, że podróż labiryntem jest wyjątkowo nieprzyjemna. Kuźma nie wie, dlaczego tutaj przyszła, zamiast wrócić ze szkoły do domu. Siada na łóżku ogarnięta przekonaniem, że robi coś złego. Jak proszenie o alkohol sceptycznego sprzedawcę.
Philip zagląda do baraku, podchodzi do Kuźmy, jak podchodzi się do chwiejnej zjawy. Zjawy o sklejonych wodą włosach i w przemoczonym płaszczu.
— Nie miałaś nocować w domu?
— Niespodzianka. — Uśmiecha się płasko, z zaciśniętymi wargami. Zamki aparatu drapią wnętrze jej ust. — Będę spać tutaj.
[100 słów: Kuźma otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz