Stał przed wychudzoną kobietą i unikał jej wzroku. Uważał, że nie jest dla niego ważna, ale to właśnie ta kreatura nazywała się ,,matką”.
Zrobiła krok do przodu, by przyjrzeć się dziecku. Ademir podniósł wzrok i pierwszy raz zobaczył twarz rodzicielki z bliska. Żołądek czternastolatka przewrócił się pięciokrotnie, a wczorajszy obiad podszedł świeżemu legioniście do gardła.
— Ademirze…
Chłopiec przełknął ślinę. Nie miał odwagi, by się odezwać.
— W końcu mogłam się z tobą spotkać. — Z każdym kolejnym wypowiadanym słowem jej głos zdawał się łamać coraz bardziej. Skrzeczała podobnie do nieznośnych szpaków. — Ojciec dobrze cię wychował.
I kiedy chciał coś powiedzieć, Invidia zniknęła.
───
[Ademir otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz