Jedenastolatek. Jedenastoletnie dziecko, ubrane w elegancką koszulę, z białymi kaliami wciśniętymi w dłonie, stało pośród niewielkiego tłumu i według jego oczekiwań powinno płakać, ale zamiast tego, stało bez ruchu ze wzrokiem wbitym w ziemię.
— Hej. Dobrze wiesz, że nie chciałaby, żebyś był smutny.
Smutny z pewnością nie było słowem, które opisywało trafnie, co wtedy czuł. Brzmiało, jakby właśnie spadł mu lód na ziemię, a nie zabiła się własna matka.
— Kłamała — odparł cicho. — Wszyscy mnie okłamujecie.
— Nie miała tego na celu. Nie chciała cię nigdy kłamać — zaczęła spokojnym głosem. — Czasem po prostu…
— Jest — uciął ostro jej słowa — Ukrywanie zawsze będzie kłamstwem.
────
[100 słów: Edgar otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz