Nie zastanawiał się, gdzie chce dojść, dokąd zmierza, jaką drogę dla siebie wybrał. Dawał pomiatać się falami emocji innych, pozwalał im na ciągnięcie go za sobą, na złapanie go za nadgarstek i rzucenie: „Chodź ze mną” bez pytania go o zdanie.
Nabrał powietrza w usta, wyrwał swoje dłonie z czyjegoś uścisku.
Wciąż nie wie, kim jest, wciąż błąka się w ciemnościach, gubi krok, zapomina, z której strony przyszedł. Wciąż szuka porad w czyichś oczach, dopasowuje się do jego oczekiwań.
Czasem, jakby w buncie, zapyta siebie o zdanie. Zamiast bawić się w podchody, stawia własne znaki, wierząc, że gdzieś go doprowadzą.
[100 słów: Kal otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz