Obozy

Obóz Herosów
Funkcjonowanie

Tradycje
Lokacje
FAQ
Adopcje
Obóz Herosów jest obozem docelowo dla półbogów pochodzenia greckiego. Mieści się w Nowym Jorku nad zatoką Long Island, ale dla śmiertelników jest zupełnie niewidoczny.
Każda osoba dołączająca do obozu jest obozowiczem; zamiennie po prostu herosem czy półbogiem. Obozowicze zamieszkują domki, do których przydział zależny jest od boskiego rodzica, to jest: syn Hermesa będzie mieszkać w domku Hermesa, a córka Aresa nie będzie mogła mieszkać w domku Hekate.
Nad domkami sprawują pieczę tzw. grupowi — czyli osoby, które podejmują decyzje w imieniu swojego domku, np. w przypadku sytuacji zagrożenia, uprzednio omawiając plan działania z Chejronem i pozostałymi grupowymi.

Chejron (zobacz: ważne postacie) jest obecnym dyrektorem obozu, następcą Dionizosa. Koordynuje zajęcia i naucza półbogów. Oprócz tego w obozie swoje funkcje pełni Argus (zobacz: ważne postacie), szef ochrony czy Wyrocznia Delficka (zobacz: Paige Wheelock) śmiertelniczka, w której ciele gości duch Delf, za jej pomocą wypowiadający przepowiednie. Obóz zamieszkują najady (wodne boginki) i driady (duchy drzew). Pomiędzy herosami przemykają satyrowie, w połowie ludzie, w połowie kozy, których zadaniem jest odnajdywanie półbogów i sprowadzanie ich bezpiecznie do obozu.
W gaju Obozu Herosów spotyka się Rada Starszych Kopytnych — grupa starszych satyrów, które służą radą i przewodzą duchom natury. Ich zadaniem jest ocalenie przyrody.

Domki w Obozie Herosów odpowiadają każdemu bogu i mieszkają tam jego dzieci. Domków jest dwanaście, a ich opis wraz z ich patronami można znaleźć w LOKACJACH.
Obóz Jupiter
Funkcjonowanie

Tradycje
Lokacje
FAQ
Adopcje
Obóz Jupiter szkoli docelowo półbogów pochodzenia rzymskiego. Mieści się nieopodal San Francisco, pomiędzy wzgórzami Oakland i Berkeley. Wschodnią część obejmuje głównie Nowy Rzym — zarówno centrum życia Rzymian, jak i miejsce zamieszkania wielu weteranów czy innych stworzeń.

Każdy półbóg przechodzi trening w Wilczym Domu Lupy. Według wartości i liczby swoich listów polecających legionista in probatio zamieszkuje jedną z pięciu kohort. Probatio kończy się poprzez okazanie męstwa lub po upłynięciu roku służby w obozie.
Legioniści kończą okres in probatio i od teraz pełnią całkowitą służbę dla obozu.
Poszczególnymi kohortami zarządzają centurioni, którzy równocześnie zostają senatorami. Każda kohorta może mieć maksymalnie dwóch centurionów, ale zazwyczaj jest tylko jeden.
Senatorów jest zawsze dziesięciu — składają się z centurionów i pretorów. Wybierani są co roku, a wymaganiem do dołączenia jest pięcioletnia służba w obozie oraz ranga minimum centuriona. Oprócz nich w senacie zasiadają weterani, duchy i ambasadorowie (zobacz: Nico di Angelo).
Augur (zobacz: Chaos) to rzymska wyrocznia. Obserwuje i interpretuje wróżby w poszukiwaniu przepowiedni. Wróżenie odbywa się za pomocą… pluszaków.
Pretorzy (zobacz: Vergil Halston i Nicoletta) to najwyższa funkcja w Obozie Jupiter, która w pełni dowodzi legionem. To dwaj wybrani przywódcy obozu wybierani przez senat — aby zdobyć tę rangę, trzeba być co najmniej centurionem.

Po Obozie Jupiter — szczególnie w Nowym Rzymie (sprawdź: lokacje) kręcą się również inni ludzie i nieludzie. Lary są dosyć charakterystyczne — to fioletowe duchy, które stróżują nad obozem, często zasiadając również w senacie. Lary to, najprościej mówiąc, przodkowie, którzy kiedyś uczęszczali do Obozu Jupiter, dopóki nie zmarli.
Po zakończeniu służby w legionie zostaje się weteranem. Działają jako siły rezerwowe w nagłych wypadkach, doradzają obecnym pretorom i piastują pozycje w senacie. W Nowym Rzymie mogą żyć jak normalni śmiertelnicy, zakładając rodziny, uczęszczając do tutejszego uniwersytetu i pracując.

W Obozie Jupiter odpowiednikiem domków są kohorty. Jest ich pięć, a zamieszkanie w jednej z nich wiąże się z listami polecającymi od bogów, osób pełniących służbę, weteranów czy rodziny. Ilość listów polecających i ich wartość decyduje o numerze kohorty legionisty.
Każda kohorta ma cztery baraki, a w nich jest po dziesięć koi.
W Obozie Jupiter przez lata utarł się stereotyp świadczący o wartości kohort. Kohorta pierwsza jest najbardziej honorowa, zaraz po niej druga, czyli wszyscy legioniści, którym nie udało się dostać do pierwszej. Trzecia jest pośrednia. Czwarta i piąta postrzegane są jako „najgorsze” — to ludzie bez listów polecających lub bez ich większej wartości. W ciągu ostatnich kilku lat piąta kohorta nieco poprawiła swój stan dzięki dwóm byłym pretorom pochodzącym z niej. Nadal jednak nie cieszy się takim poszanowaniem jak dwie pierwsze.
Każda kohorta ma swój symbol w postaci zwierzęcia, kolejno: pierwsza — koszatka, druga — koń, trzecia — niedźwiedź, czwarta — wilk, piąta — orzeł.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz