Bestiariusz

POTWORY

Czym byłoby fantasy bez potworów? Potwory są mitologicznymi stworzeniami, które utrudniają życie półbogom. Są w stanie zwęszyć ich z daleka, a sam zapach — według wywiadu dla TartarTV z roku 2021 — przypomina maślane herbatniki. Po śmierci rozpadają się w złoty pył, a następnie odradzają się w Tartarze. W zależności od siły potwora i jego występowania czas odrodzenia może być różny.

POTWORY... GRYWALNE?

Niektóre z potworów można stworzyć jako własną postać! Są to zazwyczaj istoty człekopodobne o których wiemy najwięcej. Występujące dziko lub stadnie zazwyczaj są niebezpieczne i mogą stwarzać zagrożenie dla półbogów (zależnie od decyzji Mistrza Gry). Postać jednak może mieszkać w jednym z obozów i prowadzić całkiem normalne życie. Wiążą się z tym jednak pewne ograniczenia; śmiertelnicy widzą ich inaczej niż półbogowie. Mgła sprawia, że centaury dla śmiertelników wyglądają jak ludzie poruszający się na wózku, cyklopi nie mają jednego oka, a wilkołaki są może trochę bardziej kudłatymi ludźmi.

LEGENDA

Buźka z iksami w oczach to potwory agresywne. Atakują pierwsze i nie można się z nimi dogadać.

Uśmiechnięta buźka to potwory pasywne. Większość z nich na półbogów nie zwraca uwagi, może się nawet z nimi dogadać. Część jest w stanie się zaprzyjaźnić lub oswoić jako towarzysza, np. pegazy!

Buźka bez twarzy to potwory obojętne, pasywne/agresywne. Nie atakują pierwsze, ale próba dogadania się z nimi może skończyć się atakiem i należy do decyzji Mistrza Gry.

UMIEJĘTNOŚCI

Umiejętności potworów są przybliżone na potrzeby rzutów kostkami przez Mistrza Gry. Statystyki potworów niegrywalnych powinny pozostawać niezmienne przez całą rozgrywkę, jednak w przypadku stworzenia postaci grywalnej jej umiejętności można ustalić w formularzu po swojemu.

KLIKNIĘCIE W PRZYCISK ROZWINIE OPIS POTWORA!

[Wciśnij Ctrl+F, aby znaleźć potwora którego szukasz].

Agrios

Siła: 280 PD | Inteligencja: 60 | Charyzma: 30 | Pięści: 60 | Sztuki walki: 60 | Liderstwo: 30 | Zastraszanie: 60

Wygląd: 2,5 metra wysokości. W książce został opisany jako noszący dżinsy; reszta jego ciała pokrywało niedźwiedzie futro i pyski, a także potężne łapy z pięściami zakończonymi pazurami.
Mitologia: „Agrios jest synem Polyfonte, której Afrodyta rozkazała się zakochać, lecz nie powiedziała, w kim. Polyfonte w poszukiwaniu pomocy udała się do Artemidy i poprosiła, aby ta przyjęła ją do Łowczyń. Bogini zgodziła się, a Polyfonte była szczęśliwa, myśląc, że udało się jej uciec od Afrodyty. Gdy bogini miłości zobaczyła, co się stało, rozkazała, aby Polyfonte zakochała się w niedźwiedziu. Artemida, widząc to, obrzydzona wyrzuciła podopieczną z Łowczyń i obróciła zwierzę przeciwko niej. Następnie Polyfonte powróciła do ojca i tam urodziła bliźniaki, które okazały się ludożerczymi pół ludźmi, pół niedźwiedziami”. — Riordanopedia
Inne źródła mówią, że Agrios był jednym z gigantów.
Zachowanie: Agrios jest mściwy, ale także inteligentny. Chełpi się wydawaniem rozkazów i karaniem swojego brata, Oriosa.

Amfisbena

Kondycja: 210 PD | Inteligencja: 210 | Mądrość: 100 | Charyzma: 30 | Taktyka: 10 | Wiedza o świecie: 10 | Wiedza o magii: 10 | Przekonywanie: 30

Wygląd: Według książek, to dwugłowy boa dusiciel o skórze upstrzonej brązowo-żółtymi rombami, ubrany w niebieski garnitur.
Mitologia: „Zgodnie z mitologią grecką zwierzę zrodziło się z krwi, która kapała z głowy Meduzy (jednej z trzech Gorgon), kiedy to Perseusz, jej zabójca, przeleciał nad Pustynią Libijską trzymając ową głowę w ręku”. — Wikipedia
Zachowanie: Według książek, amfisbena nie stanowiła większego zagrożenia i jakoby miała przejść na cywilizowaną drogę bycia potworem. Uważa się ją za statystycznie groźniejszą od smoków. Źródła podają, że amfisbena mogła być nieśmiertelna — przepołowiona ponownie złączała się w jedną postać. Informacje te są niepotwierdzone ze względu na ich rzadkie występowanie.

Antajos

Siła: 210 | Pięści: 60 | Sztuki walki: 60 | Przekonywanie: 10 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Potężna człekokształtna postać o czerwonej skórze i niebieskich, wodorostowych włosach.
Mitologia: „Rzucał on wyzwanie wszystkim przechodniom, aby walczyli z nim w zapasach, zabijał ich i zbierał ich czaszki, aby pewnego dnia zbudować z nich świątynię dla swojego ojca, Posejdona. Był on bardzo silny, dopóki pozostawał w kontakcie z ziemią, gdyż grunt był domeną jego matki Gai, ale kiedy unosił się w powietrze, stawał się tak, słaby jak inni ludzie. Herakles, szukając złotych jabłek Hesperyd, napotkał tego potwora. Półbóg odkrył, że dopóki walczy z przeciwnikiem na ziemi, potwór odzyskuje siły i jego ranny bardzo szybko się zabliźniają, więc heros przytrzymał Antajosa wysoko w powietrzu, po czym go udusił”. — Riordanopedia
Zachowanie: Nie potrafi przegrywać i szczerze mówiąc, po Heraklesie, nie sądzi już, że ktokolwiek jeszcze zdoła go pokonać. Pewność siebie powoduje, że nadal rzuca wyzwanie każdemu herosowi.

Arachne

Zręczność: 60 | Inteligencja: 100 | Mądrość: 280 | Szybkość: 30 | Taktyka: 60 | Sztuka: 60 | Tworzenie: 60 | Więź ze zwierzętami: 10

Wygląd: W książce została opisana jako w połowie pająk (czarna wdowa), a w połowie kobieta o spiczastych zębach.
Mitologia: „Arachne była córką Idmona, farbiarza z Kolofonu. Kobierce tkane przez Arachne nie miały sobie równych, i powszechnie uważano, że były one tak dobre, jak te tworzone przez Atenę. Arachne jednak chwaliła się, że swoim talentem przewyższa umiejętności bogini, i rzuciła jej wyzwanie. Atena była oburzona, ale dała jej szansę odkupić winy. Pod postacią staruszki ostrzegła dziewczynę o niebezpieczeństwie rywalizacji z bogami i kazała Arachne odwołać te słowa i błagać o łaskę, ale śmiertelniczka pozostała przy swoim zdaniu. Wówczas doszło do konfrontacji. Obie kobiety rozpoczęły rywalizację, która lepiej radzi sobie z tym rzemiosłem. Atena na swoich tkaninach przedstawiła wspaniałych bogów, natomiast Arachne pokazała Olimpiczyków od ich negatywnej strony. Atena ogłosiła remis, jednak widząc doskonałość tkaniny Arachne, w złości podarła ją, a dziewczynę uderzyła czółenkiem. Nie mogąc znieść takiej zniewagi, Arachne powiesiła się. Atena zobaczywszy, jak dalece zaślepił ją gniew, przywróciła życie Arachne i przemieniła ją w pająka, który przez cały swój żywot tkał”. — Riordanopedia
Zachowanie: Wyjątkowo pyszna — jej pycha zgubiła ją przed samą Ateną. To perfekcjonistka, która prędzej cię zje, niż przyzna, że coś, co zrobiła, było nieidealne.

Arai

Inteligencja: 30 | Mądrość: 150 | Charyzma: 30 | Wiedza o świecie: 10 | Wiedza o magii: 60 | Wnikliwość: 10 | Przekonywanie: 60 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Klątwy są pomarszczonymi wiedźmami przypominającymi nietoperze — mają ich skrzydła, razem z potężnymi szponami i czerwonymi oczami.
Mitologia: „Żeńskie duchy klątw, córki Nyks, bogini nocy. Ich zabicie powodowało ściągnięcie na siebie klątwy wypowiedzianej przez potwora w chwili jego śmierci”. — Riordanopedia
Zachowanie: Uosobiają pokonanych. Służą jego ostatnim słowom, w zemście rzucając klątwy na winnych.

Bazyliszki

Zręczność: 100 | Kondycja: 60 | Szybkość: 60

Wygląd: Mają długość i grubość ludzkiego ramienia, a ich ciało pokryte jest kolcami.
Mitologia: „Bazyliszek, rodzący się z jaj, które składają siedmioletnie koguty, a następnie wysiadywany 9 lat przez ropuchy lub węże, może żyć wiele wieków. Wg innych legend bazyliszek jest stworzeniem, które rodzi się raz na 100 lat z jaja złożonego przez koguta”. — Mitologia Wiki
Bazyliszki mogą narodzić się także z włosów giganta Polybotesa.
Zachowanie: Nie są zbyt inteligentne. Zioną ogniem, a ich jad jest trujący dla każdej istoty, prawdopodobnie także dla bogów. Boją się trzech rzeczy: piania koguta, zapachu łasicy i łez gryfona.

Blemmjowie

Siła: 280 | Kondycja: 280 | Mądrość: 10 | Pięści: 30 | Sztuka: 60 | Tworzenie: 60

Wygląd: Blemmjowie wyglądają, jakby ich części ciała pozamieniały się miejscami. Mają ramiona pokryte włosami i uszy pod pachami. Na całym brzuchu i klatce piersiowej znajduje się twarz; w miejscu piersi są oczy, w mostku nos, a sam brzuch to usta.
Często przebierają się za śmiertelników za pomocą metalowych głów, które imitują mimikę.
Mitologia: „Blemmjowie byli afrykańskim plemieniem bezgłowych ludzi z Libii i Etiopii”. — Riordanopedia
Zachowanie: Jak na potwory są wyjątkowo uprzejmi i grzeczność uważają za najważniejszą cechę. Często zdarza im się także usługiwać innym, jako iż sami nie potrafią podejmować decyzji.
Za ich wady uważa się słaby słuch i dalotnizm. Potwory nadrabiają siłą i wytrzymałością, a także tym, że są kompletnie oparci na magię związaną z muzyką.

Briareus

Siła: 100 | Zręczność: 280

Wygląd: „Miało wzrost człowieka i bardzo bladą skórę. Nosiło przepaskę biodrową niczym pieluchę. Stopy wydawały się zbyt duże w stosunku do ciała, miały popękane i brudne paznokcie ośmiu palców dla każdej stopy. Jednak naprawdę dziwaczna była górna połowa. Przy niej Janus prezentował się całkowicie normalnie. Z klatki piersiowej wyrastało więcej ramion, niż byłbym w stanie policzyć, układając się w rzędy wokół całego ciała. Wyglądały jak normalne ręce, ale było ich tak dużo i wszystkie się ze sobą plątały, że tors przypominał widelec z nawiniętym na niego spaghetti”. — Rick Riordan „Bitwa w Labiryncie” o Briareusie.
Mitologia: „Podobno gdy Hera, Atena i Posejdon chcieli uwięzić Zeusa, przybył wraz z nereidą Tetydą i wzbudził strach u spiskowców, a następnie uwolnił skrępowanego więźnia.
Kronos zamknął go w Tartarze razem z innymi sturękimi i cyklopami. Pilnowała i torturowała ich tam Kampe. Później Zeus zabił strażniczkę i uwolnił Briareusa, żeby pomógł mu walczyć przeciwko tytanom”. — Riordanopedia
Zachowanie: Briareus jest dosyć strachliwy. Po wydarzeniach sprzed tysiąca lat, jest przerażony wizją powrotu pod władanie Kampe. W mitologii posiadał pięćdziesiąt różnych oblicz, herosom znane są jednak tylko oblicza: przerażenia, odwagi, nadziei, zamyślenia, wątpliwości, całkowitego przerażenia (według Percy’ego Jacksona), żałoby i wstydu.

Centaury (grywalne)

Siła: 60 | Kondycja: 550 | Inteligencja: 60 | Mądrość: 150 | Łucznictwo: 60 | Łucznictwo w pozycjach: 60 | Multistrzały: 30 | Kusznictwo: 10 | Szybkość: 60 | Wiedza o świecie: 10 | Wiedza o magii: 60

Wygląd: W połowie konie i w połowie ludzie. Górna część ciała była ludzka (tułów, głowa, ręce), a dolna końska (bez łba).
Mitologia: „Centaury były potomstwem Kentaurosa i klaczy magnezyjskich lub Iksjona i Nefele, widziadła, któremu Zeus nadał postać Hery. Zamieszkiwały góry i lasy Tesalii oraz Arkadię.
Wszczęły bójkę, przebywając na dworze króla Lapitów, Pejritoosa, jako jego weselni goście z powodu nadmiaru wypitego przez nich wina. Walkę z nimi podjęli znani mityczni herosi: Herakles, Nestor i Tezeusz. Walka centaurów z Lapitami znana była jako centauromachia”. — Riordanopedia
Zachowanie: „Stworzenia te tworzyły prymitywne plemię. Obyczaje miały dzikie. Żywiły się surowym mięsem upolowanych zwierząt. Kilkakrotnie usiłowały również porwać lub zgwałcić kobiety. Łatwo się upijały, bo nie trawiły alkoholu”. — Riordanopedia

Cerber

Siła: 280 | Kondycja: 550 | Szybkość: 30 | Zastraszanie: 60 | Więź ze zwierzętami: 60

Wygląd: Opisywany jako trójgłowy rottweiler, dwa razy większy od mamuta włochatego. Z ogromnych zębów sączyła się śmierdząca ślina, a według podań długie pazury rozrywały ludzi na strzępy. Ale to piesek, więc kochajmy pieski.
Mitologia: „Cerberos narodził się w Tartarze, jako jedno z wielu potwornych dzieci Echidny i Tyfona. Miał kilkoro rodzeństwa – między innymi smoka Ladona, dwugłowego psa Ortrosa oraz orła kaukaskiego, który wyżerał wątrobę Prometeuszowi. Z kazirodczego związku jego matki z bratem (Ortrosem) był spokrewniony również ze Sfinksem i lwem nemejskim.
Po jakimś czasie Cerber został zwerbowany przez Hadesa, boga umarłych do strzeżenia wejścia do Podziemia. Miał on pilnować, by dusze przewiezione przez Styks przez Charona nie chciały uciec – jeżeli się na to odważyły, rzucał się na nie i wlókł w największą ciemność Piekieł. Jego zadaniem było również niewpuszczanie żywych do królestwa jego pana”. — Riordanopedia
Zachowanie: Wielki, przerażający, ale nadal piesek, a wszyscy kochamy pieski, bo inaczej rzucę was bazyliszkom na pożarcie. Wzbudza paraliżujący strach samym swoim wyglądem, ale mimo wszystko jest wielce posłuszny swoim obowiązkom i uwielbia się bawić.

Charybda

Siła: 550 | Zręczność: 550 | Kondycja: 550 | Szybkość: 60

Wygląd: Wielka otchłań w postaci paszczy z oślizgłymi wargami i zębach rozmiarów łódek.
„Potwór nosił aparat ortodontyczny, taśmy zardzewiałego metalu, do których przyczepione były kawałki ryb, drewna i śmieci”. — Riordanopedia
Mitologia: „Charybda była córką Posejdona i Gai. Za chciwość i żarłoczność została zamieniona przez Zeusa w potwora wchłaniającego, a następnie wypluwającego masy wody ze statkami.
Skylla i Charybda wystąpiła również w Odysei Homera. Odyseusz za radą Kirke, unika Charybdy, płynąc bliżej Skylli. Udało mu się przepłynąć pomiędzy nimi, ale Skylla porywała sześciu członków jego załogi. Odyseusz później będąc sam, płyną niedaleko Charybdy, a utopienia uniknął przez złapanie się drzewa figowego”. — Riordanopedia
Zachowanie: Przed przemianą w potwora, Charybda była na swój sposób pomocna, wielokrotnie wyręczając swojego ojca. Teraz raczej nie ma bardziej kolorowej osobowości, niż odgłosy spłukiwania toalety.

Chimera

Siła: 150 | Zręczność: 150 | Kondycja: 150 | Szybkość: 10 | Zastraszanie: 10 | Więź ze zwierzętami: 10

Wygląd: „Według mitów oraz książek Ricka Riordana Chimera była ogromnym potworem. Miała tułów kozy, lwią głowę oraz wężowy ogon. W Złodzieju Pioruna stworzenie przybrało postać pekińczyka, podobnego do przewodników niewidomych. Wówczas dało się dostrzec podobieństwo między nim a jego matką, Echidną: Chimera posiadała takie same małe, paciorkowate oczy. Miała też czarną wargę, z której nieustannie ciekła ślina. Nosiła na szyi obrożę z górskiego kryształu, na której, po przemianie w potwora, dało się odczytać napis z plakietki: CHIMERA – WŚCIEKŁA, ZIEJĄCA OGNIEM, JADOWITA – ZNALAZCA PROSZONY JEST O TELEFON DO TARTARU, WEWN. 954”. — Riordanopedia
Mitologia: „Podobnie jak Cerber, Ladon czy Hydra Chimera narodziła się ze związku Tyfona i Echidny. Przez lata pustoszyła ziemie króla Licji Jobatesa. Jego zięć, Projtos wysłał do niego Bellerofonta, aby ten go zabił. Jobates nie chciał naruszyć praw gościnności dlatego też wysyłał Bellerofonta na różnorakie misje. Jedną z tych było zgładzenie Chimery. Heros wykonał tę misję z pomocą Pegaza”. — Riordanopedia
Zachowanie: Szczekający, zapewne wredny pekińczyk pod postacią pieska i nadal szczekający, ale zapewne już morderczy potwór pod swoją prawdziwą postacią.

Cyklopi (grywalni)

Siła: 550 | Kondycja: 100 | Walka w zbroi: 30

Wygląd: Opisywani jako człekopodobne stwory o przerażającym i odpychającym wyglądzie. Przeważnie mierzyły kilka metrów, a pośrodku czoła miały jedno oko.
Mitologia: „Cyklopi pierwszego pokolenia, Brontes, Steropes i Arges, byli dziećmi Gai i Uranosa. Zostali wtrąceni do Tartaru przez swojego ojca, gdyż ten obawiał się ich wielkiej siły. Jednak Kronos, także syn Uranosa, uwolnił ich oraz gigantów i hekatonchejrów, aby pomogli mu w walce ze swoim ojcem. Jednak po zwycięstwie nad Uranosem, Kronos ponownie zepchnął ich na dno piekieł, gdzie pozostali do czasu uwolnienia ich przez Zeusa, syna Kronosa. Właśnie wtedy wykuli dla niego potężną broń – pioruny, dzięki którym wygrał wojnę z tytanami. Cyklopi stworzyli także hełm Hadesa, trójząb Posejdona oraz łuk i strzały Artemidy. Ponoć zostali zabici przez Apolla po tym, jak Zeus zabił jego syna Asklepiosa, ciskając w niego piorunem.
Drugie pokolenie cyklopów, to Polifem – syn Posejdona i nimfy Toosy, który został oślepiony przez Odyseusza oraz Telemos – wieszcz. Cyklopów Akamansa, Pyrakmona i Adnanosa jako pomocników wykorzystywał Hefajstos”. — Wikipedia
Zachowanie: Skrajnie różne. Większa część cyklopów była agresywna w stosunku do półbogów. W obozach znani są jednak cyklopi, którzy doskonale dogadują się z herosami.

DELFINOWI WOJOWNICY

Zręczność: 150 | Kondycja: 280 | Fechtunek: 60 | Broń dwuręczna: 60 | Szybkość: 10

Wygląd: Hybryda delfinów i ludzi. Nie zostali opisani dokładnie w książce — w mitologii znane jest, że Dionizos zamienił piratów całkowicie w delfiny, ale Rick Riordan prawdopodbnie zmienił to na potrzeby książki.
Mitologia: „Kiedy Dionizos był młodym bogiem, podróżował po ziemi i nauczał ludzi, jak robić wino. W drodze powrotnej do Teb został schwytany przez piratów, którzy uważali go za członka rodziny królewskiej i pragnęli zażądać za niego wysokiego okupu Dionizos pozwolił im schwytać go i zabrać na pokład, ale liny same opadały z jego ciała. Sternik Akoetes rozpoznał w nim boga, ale reszta załogi zignorowała jego ostrzeżenia, a kapitan wyśmiał go. Kiedy kapitan rozkazał wypłynąć, statek odmówił ruchu. Następnie zauważył winorośle utrzymujące statek w miejscu i rosnące na całym statku. Dionizos zamienił się w lwa, a załoga uciekła ze statku, skacząc do wody. Te, które skakały, po drodze zamieniły się w delfiny. Jedynym, który oszczędzono, był sternik”. — Greccy Bogowie według Percy’ego Jacksona
Zachowanie: Posłuszni osobie, która nimi rządzi, a trzeba przyznać, że wojownikami są wyjątkowo dobrymi: nie dość, że potrafią posługiwać się bronią, to jeszcze ich jedyną słabością jest Dionizos, ich paniczny strach.

Drakainy

Siła: 100 | Zręczność: 100 | Inteligencja: 150 | Mądrość: 30 | Fechtunek: 30 | Walka z tarczą: 60

Wygląd: Człekopodobne samice o gadzich cecach. Ich nogi to podwójne wężowe ogony, a ich skóra jest zielona i pokryta licznymi łuskami.
Mitologia: „W mitologii greckiej oryginalna Drakaina Scytyjska ukradła kiedyś konie Heraklesowi i zaoferowała mu układ wedle którego zwróci mu je, jeśli ten spędzi z nią noc. Z tego związku urodziła ona potem trzech synów, z których jeden o imieniu Scytes stał się władcą Scytii”. — Riordanopedia
Zachowanie: Podstępne wojowniczki, które dobrze spisują się jako żołnierki. W serii Percy’ego Jacksona znane były jako ochroniarze Kronosa.

Drakony

Siła: 360 | Zręczność: 360 | Kondycja: 550 | Szybkość: 60

Wygląd: Gigantyczne potwory o gadzim ciele, nieco podobne do smoków, o twardych łuskach pokrywających skórę.
Wyróżnia się cztery gatunki drakonów: drakona etiopskiego, lidyjskiego, tebańskiego i maeońskiego. Mimo wszystko to drakony lidyjskie uważane są spośród nich za najniebezpieczniejsze; ich spojrzenie paraliżuje, a jad zabija półboga niemal natychmiast.
Mitologia: „Jednym z drakonów wspomnianych w mitach był Sosipolis, syn Ejlejtyi, bogini porodu. Gdy ongiś Arkadyjczycy najechali Elidę, a wojsko elejskie stanęło w obronie ojczyzny, do wodzów podeszła kobieta z dzieckiem na ręku. Powiedziała, że jest jego matką, lecz we śnie bogowie nakazali jej by przyniosła je do nich, aby walczyło w obronie Elidy. Wodzowie uwierzyli niewieście i położyli nagie dziecko przed wojskami Elidy, licząc na cud. Kiedy to uczynili, malec zamienił się wielkiego węża, który przepędził najeźdźców. Sosipolis został potem patronem miasta.
Innymi drakonami byli dwaj synowie Aresa, boga wojny i erynii Tejsifone. Każdy z nich pilnował jednego z dwóch świętych gajów swojego ojca. Pierwszy z nich, drakon pilnujący gaju w Tebach został zabity przez Kadmosa, który wbił mu włócznię w czaszkę. Drugi, pilnujący gaju w Kolchidzie został zabity przez Jazona, któremu pomagała czarodziejka Medea”. — Riordanopedia
Zachowanie: Większość skrajnie niebezpieczna, wyjątkowo trudna do zabicia. Część z nich pluje jadem, część paraliżuje wzrokiem, a część oddycha ogniem, nie mówiąc o tym, że pokrywa ich łusek jest niemal nie do przebicia.

Dzik erymantejski

Siła: 550 | Kondycja: 550 | Szybkość: 60

Wygląd: Dzik, ale kilkukrotnie razy większy, bo sięgał dziesięciu metrów. Percy Jackson w „Klątwie Tytana” opisał jego szable jako „wielkości kajaków”.
Mitologia: „Schwytanie go było czwartą z dwunastu prac Heraklesa. Dzika miał Herakles schwytać zimą, więc po wypłoszeniu go z gęstwin ścigał tak długo, aż zwierzę omdlało ze zmęczenia. Herakles zabrał bestię na plecy i odniósł do królestwa Eurysteusza. Na widok bestii przerażony Eurysteusz ukrył się w wielkiej kadzi, którą przygotował sobie na wypadek niebezpieczeństwa”. — Wikipedia
Zachowanie: Skrajnie agresywny i cholernie wytrzymały. W mitologii znany był z gonienia ludzi aż do ich śmierci z wyczerpania. Cechuje go wyjątkowa siła, która jest w stanie pchnięciem zgładzić armię.

Echidna

Zręczność: 100 | Inteligencja: 150 | Charyzma: 60 | Fechtunek: 10 | Szybkość: 30 | Taktyka: 60 | Przekonywanie: 60 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Jak w sumie od groma potworów w mitologii, w połowie ludzka, w połowie wężowa.
„Miała oczy jak paciorki, ostre, brudne od kawy zęby, obwisły kapelusz oraz dżinsową sukienkę, spod której wylewało się obfite ciało do tego stopnia, że wyglądała jak dżinsowy balon”. — „Złodziej Pioruna”.
„Ona też inny zrodziła stwór, niepokonany, ogromny
niepodobny ni ludziom, ni nieśmiertelnym bogom,
w grocie wydrążonej – boską gwałtowną Echidnę,
wpół bystrooką dziewczynę młodą, o pięknych policzkach
wpół ogromnego węża, wielkiego i potężnego,
w cętki, okrutnego – w głębinach ziemi przeświętej”. — Hezjod [Theog. 304]
Mitologia: „Pod wpływem mitów bliskowschodnich pojawiła się w Teogonii Hezjoda jako córka mor. bóstw Forkisa i Keto, dzieci Pontosa (Morza) i Gai (Ziemi), mieszkająca w grocie, na kresach znanego świata w kraju Arimów (Lidia); z Tyfonem zrodziła liczne stworzenia o gwałtownym usposobieniu: Ortosa, psa Geryona, Cerbera, Hydrę, Chimerę, Fiksę (Sfinks), lwa nemejskiego (którego uduszenie było jedną z prac Heraklesa) oraz Węża pilnującego jabłek Hesperyd; u Herodota żmijowa dziewczyna, żyjąca w grocie w krainie Hylaja nad M. Czarnym, która z Heraklesem zrodziła 3 synów, wśród nich eponima Scytów”. — Encyklopedia PWN
Zachowanie: Żądna krwi potworzyca, która żywi się ludzkim mięsem. Uważa się ją za matkę większości potworów.

Ejdolony

Charyzma: 30 | Wiedza o świecie: 60 | Kłamstwo: 60 | Przekonywanie: 60 | Zastraszanie: 60
Przejmują umiejętności osoby nad którą panują.

Wygląd: Aparycja nieznana, bardzo możliwe, że potwory te ciał w ogóle nie posiadają. Przejmują jedynie sylwetkę danej osoby, którą opętują, a oczy opętanego robią się złote.
Mitologia: Google nie mówi o ejdolonach występujących w mitologii, jakby chciał pogrzebać głębiej, czy to nie jest tylko wytwór Riordana, to byłbym wdzięczny.
Zachowanie: Złośliwe stwory, które samą swoją obecnością powodują, że otoczenie opętanego wątpi w swoje decyzje. Sam opętany widzi, co się z nim dzieje, ale nie może w żaden sposób się temu sprzeciwić.

Empuzy

Zręczność: 60 | Inteligencja: 30 | Charyzma: 30 | Sztuki walki: 30 | Wiedza o magii: 60 | Przekonywanie: 60 | Zastraszanie: 30

Wygląd: Żeńskie wampiry, stworzone z magii, która uformowała je ze zwierząt, duchów i spiżu.
Mitologia: „W nocy opuszczała podziemie, a na ziemi zabijała podróżnych i wysysała ich krew, wcześniej przybierając różne postacie (np. ukazywała się ludziom w postaci cienia osoby zmarłej) i wabiąc ich w różne miejsca. Podobno zjadała też ich zwłoki. Nie znamy jej rodziców, ale wiemy, że jej przełożoną była Hekate, bogini o trzech głowach i trzech ciałach. Empusa towarzyszyła jej w nocnych wędrówkach po ziemi”. — Wikipedia
Zachowanie: „Empuza, czy to sama jedna, czy też nie, jeżeli tradycja widziała w nich całe grono, nocą zwodziła i straszyła podróżnych. Pod postacią pięknej kobiety uwodziła mężczyzn i uprawiała z nimi stosunek, wsysając z nich krew, a więc i siły życiowe. Empuza miała także żywić się ludzkim mięsem”. — Encyklopedia Fantastyki

Greckie erynie i rzymskie furie

Siła: 30 | Zręczność: 100 | Kondycja: 550 | Mądrość: 30 | Zastraszanie: 60

Wygląd: „Staruszki nie były już staruszkami. Twarze pozostały takie same – chyba nie były już w stanie bardziej zbrzydnąć – ale ciała skurczyły się w te skórzaste brązowe wiedźmy o skrzydłach nietoperzy i rękach oraz stopach zakończonych groteskowymi szponami. Torebki zamieniły się w ogniste bicze”. — „Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: Złodziej Pioruna” o eryniach.
Wiadome jest, że erynie potrafiły przybierać postać śmiertelniczek i w ten sposób ukrywać się przed herosami.
Mitologia: „Erynie zamieszkiwały Pola Kary w Podziemiu i pilnowały dusz, które były karane. Hades zezwolił im wymyślać coraz to nowe kary”. — Riordanopedia
Zachowanie: To uosobienie zemsty. Były mściwe, karając grzeszników. Odwzajemniały się za wszelkie wyrzuty sumienia i nieprawość.

Gegeni (ziemiści)

Siła: 550 | Zręczność: 550 | Mądrość: 30 | Pięści: 60

Wygląd: Olbrzymie, sześciorękie stworzenia, przypominające glinianych gigantów.
Mitologia: „Gegeni pojawili się w micie o przygodzie Argonautów. Byli oni potworami zamieszkującymi drugą stronę Niedźwiedzej Góry, na których natknęli się herosi przez własną głupotę. Pomiędzy Argonautami a gegenami rozpoczęła się bitwa, w której Grecy zabili kilku z nich i uciekli”. — Riordanopedia
Zachowanie: Dzięki niespotykanej sile potrafią nawet rzucać skałami. Ich słabym punktem są pachwiny, wrażliwość tej części ciała zmienia ich w hadesowy piach.

Ghule

Siła: 30 | Zręczność: 100 | Inteligencja: 30 | Charyzma: 60 | Szybkość: 60 | Wiedza o magii: 60 | Wnikliwość: 30

Wygląd: Mogą wyglądać jak zwierzęta lub przyjmować bardziej humanoidalne, potworne postacie. Jako humanoidy mają szarą skórę i noszą podarte greckie tuniki.
Mitologia: „Ghule zwabiały, napadały i zabijały podróżnych (zwykle potem pożerały swoje ofiary) oraz okradały groby z umarłych (w następstwie tego słowo ghoul odnosi się także do ludzi okradających groby). Pojawiały się pod postacią zwierząt (głównie hien), potworów lub wiedźm.” — Mitologia Wiki
Zachowanie: Są nieśmiertelnymi strażnikami w Zaświatach, prawdopodobnie więc potrafią podróżować cieniem. Są widmami, potrafią walczyć i mogą być bardzo niebezpieczne. Wydają dźwięki przypominające krzyki nietoperzy.

Giganci

Siła: 550 | Kondycja: 100 | Inteligencja: 210 | Mądrość: 100 | Fechtunek: 60 | Walka w zbroi: 60 | Pięści: 60 | Wiedza o świecie: 30 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Mieli ponad dziesięć metrów wysokości, smocze nogi (albo wężowe sploty) i dredy, w które wplecione są „pamiątki” jak złote drachmy czy kości półbogów. Każdy miał inny kolor skóry, oczu oraz włosów.
Mitologia: „Po klęsce tytanów i ich strąceniu do Tartaru, ich matka Gaja udała się do swojego małżonka Tartarusa. "Stworzyli" oni gigantów. Każdy z nich został stworzony aby zabić jednego z Olimpijczyków (oprócz Klytiosa, ten został stworzony by absorbował magię Hekate). Mimo iż były dziećmi nieśmiertelnych istot, mogli zostać zabici. Aby ich pokonać bogowie musieli współpracować z półbogami. Podczas I Gigantomachii, Olimpijczykom pomogli Herakles i Dionizos.” — Riordanopedia
Zachowanie: Każdy z nich został stworzony jako przeciwieństwo konkretnego boga, więc ich zachowania były różne, zależnie od konkretnego giganta. Wszyscy byli zdolni do walki i wyćwiczeni w niej. Byli także śmiertelni, mimo że byli dziećmi nieśmiertelnych istot.

Gorgony

Siła: 60 | Zręczność: 60 | Inteligencja: 210 | Szybkość: 60 | Wiedza o magii: 60 | Medycyna: 60

Wygląd: Niegdyś piękne kobiety, siostry, później przemienione w potwory. Mają skrzydła, ostre szpony i kły, a włosy w postaci jadowitych węży.
Mitologia: „Początkowo była tylko jedna gorgona, Meduza, natomiast później pojawiły się dwie jej siostry – Steno i Euryale. Ich rodzicami byli Forkis i Keto. Najbardziej znaną z gorgon jest Meduza, której spojrzenie zamieniało w kamień. Ponoć najpierw była piękna dziewczyną, w której zakochał się Posejdon i uwiódł w świątyni Ateny, za co obrażona bogini zmieniła ją w potwora. Meduza zginęła zabita przez Perseusza, a jej głowę Atena umieściła na tarczy Egidzie.” — Riordanopedia
Zachowanie: Niebezpieczne, wprawione w walce. Krew z lewej strony gorgony zabija, a z prawej leczy.

Graje

Mądrość: 150 | Wiedza o świecie: 60 | Wiedza o magii: 60 | Wnikliwość: 60

Wygląd: Ukazywały się jako stare kobiety. Miały tylko jeden ząb i jedno oko, którymi się wymieniały, gdy chciały coś zjeść lub zobaczyć.
Mitologia: „Graje pojawiły się w micie o Perseuszu, a więc w książce Greccy Herosi według Percy'ego Jacksona. Perseusz zabrał im oko i ząb w zamian za wiadomość, gdzie znajduje się wyspa Gorgon. Przez przypadek wypaplały, że wiedzą gdzie znajdują się lustrzana tarcza i jeden z najostrzejszych mieczy. Graje w końcu się wygadały, a Perseusz wrzucił oko i ząb do jeziora.” — Riordanopedia
Zachowanie: Są strażniczkami losu, znają go i przepowiadają przyszłość. Mają również inne moce, jako że są boginiami, jednak nie są one dokładnie podane. Dopiero kiedy zabierze się im oko stają się skłonne do wyjawiania tajemnic losu.

Gryfony

Siła: 100 | Zręczność: 150 | Szybkość: 60

Wygląd: Podobne do egipskich gryfów, mają ciała lwów i orle głowy, ostro zakończone, długie dzioby, a także czerwone ślepia. Mają także duże, orle skrzydła.
Mitologia: Pojawiały się w różnych historiach. Zwykle zbierały złoto do swoich gniazd, a nawet składały złote jaja.
Zachowanie: Mają ostre szpony i dzioby, z których potrafią robić użytek. Jeśli coś zagraża ich gniazdom, potrafią bronić ich niezwykle zaciekle.

Harpie (grywalne)

Siła: 30 | Zręczność: 100 | Inteligencja: 60 | Szybkość: 60

Wygląd: Na ogół są brzydkie, pomarszczone, mają ptasie nogi ze szponami. Mają pierzaste skrzydła o różnych barwach. Bywają jednak wśród nich wyjątki, jak Ella, które są ładne. Wszystkie mają piękne, długie włosy.
Mitologia: „Harpie były córkami Taumasa i Okeanidy Elektry oraz siostrami Iris. Żyły na wyspie Strofades na Morzu Egejskim.” — Mitologia Wiki
Zachowanie: Są odporne na ogień. Uosabiają porywy wiatru. Porywają dzieci oraz dusze (a czasem też dziecięce dusze). W obozie mają za zadanie sprzątanie domków, kiedy dzieciaki wyjeżdżają do domów, gotowanie, zjadanie niezarejestrowanych obozowiczów.

Hipalektriony

Siła: 60

Wygląd: Przednią część ciała mają jak konie, tylną jak koguty, zaopatrzoną w żółte pazury. Mają też pierzaste ogony i czerwone skrzydła.
Mitologia: Są określone jako zagrożone wyginięciem. Rzadko się o nich wspomina. Posejdon mianował ich strażnikami statków.
Zachowanie: Składają jaja raz do roku. Nie są opisane jako groźne, ale wdają się w bójki między sobą.

Hipokampy

Zręczność: 150 | Inteligencja: 10 | Szybkość: 60

Wygląd: Przednia połowa ciała końska, druga połowa rybia. Mają błyszczące, srebrzyste łuski, a ich ogony mienią się na tęczowo.
Mitologia: „Hipokampy pojawiały się w greckiej oraz rzymskiej mitologii. Były wraz z ichtiocentaurami, nereidami, trytonami oraz Trytonem tworzyły orszak Posejdona lub Neptuna i jego żony Amfitryty lub Salacji.” — Riordanopedia
Zachowanie: Świetnie pływają i są bardzo szybkie, ale nie są zbyt bystre.

Hydra lernejska

Siła: 280 | Zręczność: 360 | Kondycja: 550 | Szybkość: 30

Wygląd: Potwór o sześciu długich, wężowatych głowach, które mogą się mnożyć. Jeden z łbów jest złoty. Jest sporych rozmiarów stworem, ma jadowite kły i wielkie szpony.
Mitologia: „Hydra żyła na bagnach lernejskich, gdzie była postrachem okolicy. Praktycznie nie dało się jej pokonać, gdyż miejscu każdej odciętej głowy wyrastały jej dwie nowe. Zabicie Hydry było jednym z zadań, które heros Herakles otrzymał od króla Eurysteusza. Półbóg pokonał potwora, wypalając miejsce po każdej ściętej głowie, aby kolejne łby nie mogły odrastać.” — Riordanopedia
Zachowanie: Najbardziej znana ze względu na swoją umiejętność podwajania łbów po każdym ściętym. Jej tchnienie jest zabójcze, a kły jadowite. Spotkanie z nią kończy się pewną walką na śmierć i życie. Została wychowana przez Herę, więc naprawdę lepiej uważać.

Kakus

Siła: 280 | Inteligencja: 30

Wygląd: Trzymetrowy rudy mężczyzna z licznymi piegami. Ma zadarty nos, duże, wybałuszone oczy i łukowate brwi. Jego mina wskazuje na wieczne nadąsanie. Przeważnie ma na sobie czerwony szlafrok oraz kapcie.
Mitologia: „W mitologii Kakus mieszkał w jaskini na zboczu Wzgórza Kapitolińskiego. Ukradł kiedyś bydło boga Apollina (według niektórych wersji mitu zwierzęta te należały do Geriona).” — Riordnopedia
Zachowanie: Olbrzym potrafi ziać ogniem. Jest silny i rozumny, aczkolwiek niezbyt bystry. Gromadzi najróżniejsze przedmioty przywłaszczając je sobie.

Kampe

Siła: 450 | Kondycja: 450 | Wiedza o magii: 60 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Ciało na kształt smoka z czarnymi łuskami, wielkimi szponami i skórzastymi skrzydłami. Tułów oraz głowa ludzkie, pomarszczone i powykrzywiane. Nogi oplatają jej węże, które także wyrastają z jej głowy, jakby na kształt włosów. W pasie kształtują się jej coraz to nowe, zmieniające się i deformujące łby zwierząt, wilka, niedźwiedzia i lwa. Jej ogon wydaje się być skorpiona, jest jadowity.
Mitologia: „Kiedy Kronos objął władzę i ponownie strącił hekatonchejrów oraz starszych cyklopów do Tartaru, ich strażniczką została Kampe. Po uwolnieniu swoich braci i sióstr, Zeus postanowił ich wyzwolić, aby mogli mu pomóc pokonać Kronosa. Razem z Hadesem, Posejdonem, Hestią, Demeter i Herą wybrał się do Tartaru. Gdy dotarli do więzienia, Zeus zaproponował, aby każdy z cyklopów i sturękich wykonał inną część broni, którą bogowie następnie będą mogli się posłużyć przeciwko Kampe i Kronosowi. Więźniowie stworzyli Piorun Piorunów dla Zeusa, Trójząb dla Posejdona i Hełm Mroku dla Hadesa. Kampe w końcu ich zauważyła, jednak została pokonana przez Zeusa dzięki jego nowej broni.” — Riordanopedia
Zachowanie: Niezwykle niebezpieczna, jest odporna na większość ciosów, nawet na strzały wypuszczone przez centaury. Jest silna i wprawiona w walce, potrafi posługiwać się niezależnie obiema rękami, więc może walczyć z dwoma przeciwnikami na raz. Poza potwornym wyglądem odstrasza swoimi krzykami, posługuje się pradawnym językiem Matki Ziemi. Jadowity ogon, ostre szpony i paznokcie, poza tym potrafi posługiwać się bronią (głównie swoimi dwiema szablami). Zdaje się być niemożliwa do pokonania nawet przez więcej niż jednego półboga, gdyż do tej pory przechytrzyli ją jedynie bogowie (a czele z Zeusem) oraz Briareus, gigantyczny sturęki, który zasypał ją setkami głazów.

Karpoi

Zręczność: 60 | Inteligencja: 100 | Charyzma: 60 | Szybkość: 60 | Wiedza o magii: 60

Wygląd: Przypominają małe dzieci, ale mają zielonkawą skórę, a także zielone włosy oraz oczy. Ich skrzydła są suche, kruche, przypominają liście kolby kukurydzy. Ich włosy przypominają jedwab kukurydziany. Zamiast zębów mają ostro zakończone kły. Mogą zamienić się w wir nasion.
Mitologia: Dzieci Tartarosa i Gai, duchy zboża. Noszą imiona roślin, szczególnie zbóż.
Zachowanie: Potrafią być niebezpieczne, ale nie bardzo. Są rozumne, a dzieci Demeter czy Ceres mogą je przywołać, aby im pomagały. Znają się na magii, głównie związanej z roślinnością czy ziemią. Potrafią też przenosić się

Katoblepony

Siła: 30

Wygląd: Stwory większości krów, z szarymi, futrzastymi cielskami, grzbietami wygiętymi w łuk, chudymi nogami i czarnymi racicami. Głowy wiszą im nisko, pyski są długie jak u mrówkojadów, a na szyi ciągną się długie, szare grzywy.
Mitologia: Mityczne stworzenia sprowadzone przez przypadek z Afryki do Wenecji.
Zachowanie: Jeżeli się ich nie zaatakuje, pozostają niegroźne. Mają toksyczne oddechy, gdyż jedzą trujące rośliny.

Kerkopi

Zręczność: 210 | Charyzma: 60 | Szybkość: 30 | Taktyka: 60 | Wiedza o świecie: 60 | Przekonywanie: 60

Wygląd: Są mali i przypominają skrzyżowanie gnoma z szympansem. Mają krzywe, żółtawe zęby oraz duże nosy. Na ich skórze znajdują się gdzieniegdzie kępki futra. Akmon ma brązowe, a Passalos rude. Ubierają się krzykliwie, częściowo w ukradzione przez siebie rzeczy.
Mitologia: W mitologii znani z kradzieży błyszczących przedmiotów oraz siania chaosu.
Zachowanie: Są bardzo zwinni, znają różne sztuczki oraz akrobacje, których używają do okradania ludzi oraz ucieczek przed okradanymi. Mogą bardzo długo wisieć do góry nogami. Mają talent do kradzieży, które wychodzą im niepostrzeżenie.

Kery

Zręczność: 150 | Szybkość: 30 | Wiedza o świecie: 30 | Wiedza o magii: 60

Wygląd: Kobiety z nietoperzowymi skrzydłami, szarym futrem i ostrymi kłami. Mają kartoflowate nosy i wyłupiaste oczy. Ubrane są w kolszugi. Ręce mają przykurczone, nogi powyginane i krzywe. Mają także ostre szpony.
Mitologia: „Kery były córkami Nyks, bogini nocy i Erebusa, boga Podziemia (bądź samej Nyks). Niektóre podania mówią, że zostały umieszczone w puszce Pandory wraz z innymi monstrami i nieszczęściami, takimi jak nosoi i pierwsza empuza. Kery służyły Hadesowi w Podziemiu oraz Mojrom, boginiom przeznaczenia. Zajmowały się one wydzieraniem duszy ze zmarłego ciała i wysyłaniem go do Podziemia. Tysiące Ker było na każdym polu bitwy, gdzie mogły się pożywiać nagłą śmiercią. Mimo to, nawet one były ograniczane przez bogów, którzy czasami schodzili na ziemię, by uchronić przed Kerami swoich ulubieńców.” — Riordanopedia
Zachowanie: Duchy pola walki, chorób, przemocy oraz zarazy, żywią się nagłą śmiercią. Jest to związane z ich umiejętnościami, gdyż ich zadrapania czy ugryzienia mogą jakby zatruwać zarazą czy też prowadzić do śmierci. Potrafią nieźle walczyć, ale nie są aż tak niebezpieczne jak niektóre stwory, wprawiony wojownik powinien dać sobie radę nawet ze znaczną ich ilością.

Kynokefalowie

Siła: 60 | Zręczność: 60 | Inteligencja: 100

Wygląd: Ludzkie ciało zakończone psią głową.
Mitologia: Byli indyjskim i afrykańskim plemieniem.
Zachowanie: Byli potworami, które w walce posługiwały się pazurami, a także szczękami. Nie są przesadnie niebezpieczni, ale nie można ich też lekceważyć.

Lajstrygonowie

Siła: 210 | Pięści: 60 | Sztuki walki: 60 | Wiedza o świecie: 30 | Wiedza o magii: 30

Wygląd: Olbrzymie stwory potrafiące zmieniać ciała z potwornych w ludzkie.
Mitologia: „Zamieszkiwali Telepylę. Ich kraj słynął z białych nocy i wspaniałej przystani. Kiedy przypłynęła tam flota Odyseusza, córka władcy Lajstrygonów – Antifatesa – wskazała wysłannikom dom swego ojca. Kiedy ci przybyli by się przywitać z olbrzymami, król pochwycił jednego z marynarzy, zmiażdżył głowę i pożarł. Pozostali żeglarze zbiegli na okręty ścigani przez mieszkańców miasta, którzy potem zatapiali ich okręty głazami i wyławiali po kolej sieciami rybackimi. Jedynie załoga okrętu flagowego Odyseusza przeżyła, jako że przezornie zatrzymali się tuż przed przystanią.” — Riordanopedia
Zachowanie: Są bardzo silni, potrafią świetnie walczyć. Uwielbiają mięso, ludzkie czy półboskie też.

Lamia

Siła: 100 | Inteligencja: 100 | Mądrość: 210 | Wiedza o świecie: 60 | Wiedza o magii: 60

Wygląd: Niegdyś piękna kobieta, teraz jako człowiek jest pulchną staruszką. Podczas przemiany bije od niej blask. Jako potwór ma jaszczurze szpony, ślepia z pionowymi źrenicami.
Mitologia: „Lamia była córką Hekate oraz władczynią Libii. Któregoś dnia spotkała Zeusa, boga piorunów, w którym się zakochała – i to z wzajemnością. Wkrótce doczekali się potomstwa – córki Alteję, która chciała zostać artystką oraz syna Demetriosa, który miał kiedyś zasiąść na tronie króla Libii. Niestety, dzieci nie pożyły długo. Kiedy Hera, żona Zeusa, dowiedziała się o zajściu, ogarnęła ją zazdrość, w wyniku której zabiła pasierba i pasierbicę. Lamię rozwścieczyło to do tego stopnia, że zamieniła się w potwora, który mordował każde napotkane dziecko. Hekate uważała, że robiąc to, jej córka zrani Herę – patronkę rodzin.” — Riordanopedia
Zachowanie: Jest głodna zemsty na Herze, więc poluje i zabija jakiekolwiek dzieci się jej nawiną. Jak każdy potwór jest w stanie wyczuwać półbogów. Jako dziecko Hekate jest w stanie rzucać zaklęcia posługując się łaciną, a także panować nad Mgłą.

Leukroty

Siła: 100 | Inteligencja: 150 | Mądrość: 210 | Szybkość: 60 | Wiedza o magii: 30

Wygląd: Mają ciała lwów i czerwone futra. Ich ogony przypominają końskie, a zamiast łap zobaczy się u nich kopyta. Głowa wygląda jak połączenie konia z wilkiem. Mają czerwone ślepia, zamiast kłów płytki kości, którymi o siebie pocierają, wydając dziwne dźwięki.
Mitologia: Szybkie stwory, które pochodzą z Indii.
Zachowanie: Stwory nie mogą zostać zranione przez żadną broń (z metalu) stworzoną przez człowieka czy boga. Potrafią naśladować ludzką mowę, aby oszukać swą ofiarę. Są bardzo niebezpieczne, ale można pokonać je Greckim Ogniem.

Lew nemejski

Siła: 450 | Zręczność: 100 | Kondycja: 210 | Szybkość: 30 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Gigantyczny, złocisty lew. Jego futro ma metaliczny połysk.
Mitologia: Herkules zabił go i oskórował, co było jego pierwszą z dwunastu prac. Pokonał go jego własnymi pazurami, a później nosił jego skórę jako trofeum.
Zachowanie: Ma skórę tak twardą, że nic nie jest w stanie jej przebić (poza jego własnymi pazurami czy kłami). Jego jedynym słabym punktem jest paszcza, można także próbować atakować jego oczy.

Lisica z Teumessos

Siła: 210 | Zręczność: 550 | Kondycja: 280 | Szybkość: 60

Wygląd: Ogromnych rozmiarów lisica. Prawdopodobnie ruda.
Mitologia: „Lis ten został zesłany prawdopodobnie przez Dionizosa aby polował na dzieci w Tebach. Była to kara za ich liczne zbrodnie, jakie popełniali mieszkańcy miasta. Został stworzony w taki sposób, aby nic co żyje nie mogło jej złapać. Lis był tak wielki, że bez najmniejszych oporów tratował każdy budynek. Kreon zlecił Amfitrionowi niemożliwe do wykonania zadanie, a mianowicie aby ten zabił lisa. Amfitrion wpadł wtedy na rozwiązanie problemu. Postanowił złapać Laelapsa (Wielkiego psa), psa który został stworzony, aby złapać wszystko, co będzie gonił i napuścić go na Lisice z Teumessos. Zeus, widząc że dwa paradoksalne i kompletnie sprzeczne ze sobą przeznaczenia zderzyły się, zamienił stworzenia w skały. Następnie umieścił je wśród gwiazd, i tak powstały gwiazdozbiory Wielki Pies (Laelaps) i Mały Pies (Lisica z Teumessos).” — Riordanopedia
Zachowanie: Silna i szybka, a także nadnaturalnie nawet jak na potworne stworzenie zwinna. Nic i nikt nie był w stanie jej schwytać, ani poskromić, została stworzona, aby pustoszyć miasto.

Mantikora

Siła: 210 | Zręczność: 150 | Szybkość: 60 | Zastraszanie: 30

Wygląd: Potwór o ciele lwa, ogonie skorpiona i dużych, skórzastych skrzydłach. Jako człowiek jest zwyczajnie wyglądającym mężczyzną, wysokim, ze szpakowatymi, krótko ściętymi włosami. Ma jedno oko brązowe, a drugie niebieskie.
Mitologia: Stwór ten pojawia się w różnych historiach, za każdym razem siejąc postrach i zostawiając po sobie śmierć.
Zachowanie: Potrafi wystrzeliwywać kolce z ogona, wykazując się przy tym wyjątkową zręcznością oraz celnością. Trucizna z ogona mantikory nie jest śmiertelna, jednak powoduje silny ból oraz zanik koncentracji. Stwór jest silny i szybki.

Minotaur

Siła: 550 | Kondycja: 100 | Fechtunek: 60 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Trzymetrowy potwór o ciele człowieka z głową i rogami byka.
Mitologia: Został zrodzony ze związku Pazyfae, żony Minosa, i byka zesłanego przez Posejdona. Minos obiecał złożyć zwierzę w ofierze, jednak tej obietnicy nie dotrzymał. Posejdon zemścił się, sprawiając, że Pazyfae zapałała do byka miłością. Groźny Minotaur został zamknięty przez króla Krety Minosa w zaprojektowanym przez Dedala labiryncie, który znajdował się pod pałacem w Knossos. Minos pokonał Ateńczyków i zażądał, żeby co 9 lat (wg innej wersji – co roku), 7 młodzieńców i panien było przysyłanych w ofierze Minotaurowi. Za trzecią ofiarą zgłosił się królewicz Tezeusz, który miał za zadanie zabić potwora. Pomogła mu córka Minosa, Ariadna, zauroczona odwagą młodzieńca, która za pomocą kłębka nici ułatwiła mu powrót z labiryntu, a magiczny miecz pozwolił zabić Minotaura. W ten sposób Tezeusz wyprowadził Ateńczyków żywych z labiryntu.” — Mitologia Wiki
Zachowanie: Jest wyjątkowo silny, z łatwością ciska samochodami. Walczy wielkim toporem o dwóch ostrzach. Po każdej śmierci odradza się, nie może zostać unicestwiony. Nienawidzi herosów i wielu z nich pozbawił życia.

Myrmeki

Siła: 60 | Zręczność: 60 | Szybkość: 30 | Liderstwo: 60

Wygląd: Gigantyczne mrówki (wielkością porównywane do czołgów). Największą z nich jest królowa, a zarazem matka.
Mitologia: Zeus wymyślił je, gdy rozgniewał się na pewnego chciwego człowieka, który zawsze podkradał zbiory sąsiadów, zmienił go w pierwszą mrówkę.” — Riordanopedia
Zachowanie: Atakują całą chmarą, plują kwasem, ich żuwaczki mogą przebić niebiański spiż. Noszą zbroje i śmierdzi im z mordy. Można odciągnąć ich uwagę muzyką lub światłem.

Nosoi

Zręczność: 550 | Wiedza o świecie: 60 | Medycyna: 60

Wygląd: Nieśmiertelne duchy zarazy i chorób, mogące zmieniać wygląd. W swoim zwykłym wcieleniu to humanoidalne stworzenia z ciałami uformowanymi z połyskującego dymu. W półcielesnej formie wyglądają jak upiorne zwłoki z żółtymi ślepiami, odziane w łachmany.
Mitologia: Były jednym z nieszczęść zamkniętych w puszce Pandory.
Zachowanie: Jako duchy niezwykle trudne do unicestwienia, ponieważ każdy cios przez nie przenika, nawet zadany bronią z niebiańskiego spiżu. W formie dymu mogą zatruwać i zarażać chorobami ludzi, którzy zaczerpnęli powietrza z ich oparami.

Ofiotaur

Siła: 60 | Inteligencja: 100 | Charyzma: 100 | Wiedza o świecie: 30 | Więź ze zwierzętami: 60

Wygląd: Pół-byk, pół-wąż.
Mitologia: Ofiotaur wyłonił się z Chaosu wraz z innymi Protegonoi (m.in. Uranosem, Gają i Tartarusem). Mojry, boginie przeznaczenia ułożyły przepowiednię, według której osoba, która zabije Ofiotaura i złoży jego wnętrzności w ofierze, uzyska moc zdolną obalić bogów. Podczas I Tytanomachii gigant sprzymierzony z tytanami zabił go, jednak zanim spalił jego wnętrzności, Zeus wysłał orła, który je pochwycił.” — Riordanopedia
Zachowanie: Stwór nie sprawia wrażenia groźnego czy źle nastawionego do ludzi. Jest istotą rozumną, zdolną do komunikacji.

Orios

Siła: 210 | Kondycja: 100 | Pięści: 60

Wygląd: Mierzący dwa i pół metra niedźwiedzi potwór. Całe jego ciało pokrywa futro, w książce zostało powiedziane, że nosi niebieskie dżinsy.
Mitologia: Orios jest synem Polyfonte, która padła rozkazom Afrodyty – kobieta miała zakochać się. Bogini nie sprecyzowała w kim, więc Polyfonte wykorzystała sytuację i poprosiła Artemidę, żeby przyjęła ją do Łowczyń. Gdy Afrodyta zobaczyła co się stało, wściekłą kazała się jej zakochać w niedźwiedziu. Artemida widząc zaistniałą sytuację obrzydzona zachowaniem łowczyni wyrzuciła ją i obróciła przeciwko niej zwierzę. Po tym, Polyfonte powróciła do ojca i tam urodziła bliźniaki ludożerców, bez szacunku do kogokolwiek. Byli oni pół bogami i pół ludźmi.” — Riordanopedia
Zachowanie: Jest tym głupszym z braci, głównie wykonuje rozkazy Agriosa. W dalszym ciągu jednak stanowi poważne zagrożenie, ze względu na swoją siłę i ostre pazury.

Ortros

Zręczność: 100 | Kondycja: 210 | Inteligencja: 30 | Szybkość: 60

Wygląd: Chart o dwóch głowach, czarnej sierści i ciemnych oczach.
Mitologia: Ortos był synem dwójki potworów, Echidny i Tyfona. Miał wiele rodzeństwa, w tym trójgłowego psa strzegącego wejścia do Podziemia, Cerbera oraz smoka wysłanego przez Herę, by strzegł jej złotej jabłoni w ogrodzie Hesperyd. Według niektórych wersji zgwałcił własną matkę, a później Echidna urodziła lwa nemejskiego, potwora, który miał skórę nie do przebicia oraz Sfinksa, który strzegł wejścia do Teb i zadawał napotkanym osobom zagadkę, której nikt nie mógł odpowiedzieć. Wraz z Eurytionem, synem Aresa strzegł trzody Geriona, potwora o trzech tułowiach. Został zabity przez Heraklesa, który mając za zadanie zdobyć krowy Geriona, zabił potwora strzałami wbitymi w pierś.” — Riordanopedia
Zachowanie: Krwiożerczy i groźny, jednak posłuszny swojemu panu i wykonujący obowiązki wzorowo. To piesek, a te, jak wiadomo, uwielbiają się bawić, można więc założyć, że ten również by nie odmówił.

Pandai

Zręczność: 100 | Mądrość: 10 | Łucznictwo: 60 | Sztuka: 60

Wygląd: Futrzaste stwory z wielkimi uszami, które umożliwiają im latanie. Mają osiem palców u rąk i nóg. Ich futro ciemnieje wraz z wiekiem (zaczyna mniej więcej, gdy liczą sobie 30 lat), zmienia się z białego w czarne. Mają bardzo ładne zęby.
Mitologia: Długowieczne (według niektórych podań żyli nawet 200 lat) plemię pandai zamieszkiwało doliny gór indyjskich. Wedle legend samice pandai są w stanie urodzić tylko jedno dziecko.
Zachowanie: Zorganizowane i rozumne istoty. Walczą przy pomocy khand lub łuków. Mają wrażliwy słuch, dlatego też ich słabością jest muzyka (wszystkie noszą też imiona związane z dźwiękami).

Pegazy

Siła: 150 | Inteligencja: 150 | Mądrość: 150 | Szybkość: 60

Wygląd: Skrzydlate, silne konie wszelakich maści. Ich skrzydła są duże i pierzaste.
Mitologia: Nazwa Pegaz (liczba mnoga Pegazy) pochodzi od greckiego słowa oznaczającego wiosnę. Legenda mówi o tym, jak pierwszy Pegaz wyskoczył z szyi Gorgony Meduzy zabitą przez półboga Perseusza. Był synem Meduzy i Posejdona. Gdziekolwiek kopyto jego uderzyło w ziemię, płynęło źródło. Pegaz poleciał do Olimpu i przyniósł pioruny Zeusowi. Pegaz jest czysto białym koniem, a jego potomstwo może być białe, czarne, brązowe lub mieszane.” — Riordanopedia
Zachowanie: Są bardzo lojalnymi, odważnymi i inteligentnymi stworzeniami, zdolnymi do komunikacji (jednak tylko z tymi, którzy są w stanie rozmawiać z końmi). Poza tym zachowują się jak konie, tylko potrafią latać.

Piekielne ogary

Siła: 280 | Kondycja: 280 | Inteligencja: 30 | Szybkość: 60 | Więź ze zwierzętami: 60

Wygląd: Z wyglądu przypominają mastiffy, o obwisłych uszach i szczotkowatych ogonach. Ich sierść jest rdzawoczerwona, a oczy połyskują czerwonym blaskiem. Zęby oraz języki ogarów są czarne, a plamki na ich futrze w kolorze sadzy. Mierzą zazwyczaj ok. 135 cm w kłębie, a ważą ok. 60 kg. Mogą jednak osiągać dużo większe rozmiary (w serii był wspomniany jeden wielkości nosorożca, a inny czołgu).
Mitologia: Mieszkańcy podziemi, dzieci bogini Nyks oraz Cerbera.
Zachowanie: Są niezwykle szybkie i silne. Potrafią podróżować przez cienie. Agresywne, piekielne istoty. Jedynym znanym przyjaznym przedstawicielem swojego gatunku jest Pani O’Leary.

Prokrustes

Siła: 210 | Inteligencja: 210 | Mądrość: 60 | Taktyka: 60 | Kłamstwo: 60

Wygląd: W mitologii opisywany jako olbrzym przywdziany w wilczą skórę, w serii jednak mierzy dwa metry, nosi elegancki garnitur z lat osiemdziesiątych, prążkowaną koszulę i mnóstwo srebrnych łańcuszków. Jest potężnie zbudowanym mężczyzną, ma łysą głowę i nieprzyjemny, gadzi uśmiech.
Mitologia: Prokrustes słynął w mitologii jako potwór siejący postrach w drodze do Aten. Wielu bało się stanąć z nim do walki. Uśmiercał swoje ofiary w wyjątkowo drastyczny sposób – kładł je na łożu. Jeśli dana osoba wystawała poza nie, obcinał jej głowę i nogi. Jeśli była za niska – naciągał jej ciało. Ostatecznie pokonał go Tezeusz, korzystając z jego własnego sposobu.” — Riordanopedia
Zachowanie: Zabija ofiary rozciągając je na śmierć lub skracając o głowę, można więc stwierdzić, że to niezbyt przyjemny typ. Jest silny, wielki i rozumny.

Scylla

Siła: 210 | Zręczność: 280 | Kondycja: 280

Wygląd: Morski potwór o sześciu głowach, z których każda wyposażona jest w trzy rzędy ostrych jak brzytwa kłów. Ma dwanaście mackowatych odnóży, a także ogon wyposażony w sześć psich głów.
Mitologia: Scylla była nimfą, jedną z Forkid, córek Keto i Forkosa. Zakochał się w niej śmiertelny rybak, Glaukos, w którym z kolei zakochana była czarodziejka Kirke. Zazdrosna czarodziejka zmieniła nimfę w kobietę z tułowiem złożonym z sześciu psów. Inna wersja mówiła o tym, że to zazdrosna Amfitryta zamieniła Scyllę (być może będącą kochanką Posejdona) w potwora. W jeszcze innej wersji za przemianę nimfy odpowiadał Apollo, którego zaloty dumna Scylla odrzucała. Scylla i Charybda występują w Odysei Homera. Odyseuszowi udaje się przepłynąć pomiędzy nimi, ale psie głowy tworzące część Scylli porwały sześciu członków jego załogi.” — Mitologia Wiki
Zachowanie: Jest agresywnym potworem, chcącym zamordować i pożreć każdego, kto się jej nawinie.

Sfinga/Sfinks

Zręczność: 210 | Inteligencja: 550 | Mądrość: 550 | Charyzma: 550 | Taktyka: 60 | Wiedza o świecie: 60 | Wiedza o magii: 60 | Wnikliwość: 60

Wygląd: Głowa i klatka piersiowa człowieka, reszta ciała lwia. Orle skrzydła i wężowy ogon. Długie, brązowe oczy i żółte ślepia.
Mitologia: Pilnowała dostępu do Teb, siedząc na skale w wąwozie i pożerając ludzi, którzy nie potrafili rozwiązać jej zagadki. Zadawała pytanie, którego nauczyła się od muz: „Co to za zwierzę, które rano chodzi na czterech nogach, w południe na dwóch, a wieczorem na trzech?” Edyp po wróżebnym śnie rozwiązał jej zagadkę odpowiadając, że to człowiek (dzień to życie człowieka, który w dzieciństwie raczkuje, jako dorosły chodzi na dwóch nogach, a na starość często używa trzeciej nogi, czyli laski). Rozwiązanie zagadki spowodowało śmierć potwora, który rzucił się w przepaść.” — Wikipedia
Zachowanie: Ma ostre pazury, których nie zawaha się użyć. Lubi zadawać zagadki, na które dla własnego dobra lepiej znać odpowiedź.

Skolopendra

Siła: 360 | Zręczność: 280

Wygląd: Kolosalny potwór morski. Jej ciało podzielone jest na segmenty, z których wyrastają liczne, ostro zakończone odnóża. Przypomina krzyżówkę krewetki i karalucha. Skorupa oraz pysk skolopendry są jasnoróżowe. Jej łeb przypomina głowę suma, z czułkami, bezzębną paszczą i martwymi, szklistymi oczami.
Mitologia: Znana jako największy z morskich potworów. Córka Keto i Forkosa, morskich bóstw.
Zachowanie: Atakuje kiedy wyczuwa czyjąś obecność. Potrafi podkraść się niezauważenie do statku. Wciąga pod wodę przy pomocy macek lub (także dzięki nim) pożera w całości.

Smoki

Siła: 360 | Zręczność: 210 | Inteligencja: 210 | Mądrość: 150 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Wielkie, często wyposażone w skrzydła, przerośnięte jaszczurki. Mogą mieć więcej niż jedną głowę, najczęściej pokryte są łuskami, których nie przebije zwykły miecz czy strzała. Wyposażone w ostre szpony i kły.
Mitologia: Są młodszymi potworami od drakonów. Smoki strzegą danych miejsc czy przedmiotów. Jednym z legendarnych smoczych strażników był Ladon, który rezydował w Ogrodzie Hesperyd.
Zachowanie: Są to stworzenia silne, szybkie i bardzo inteligentne. Większość smoków potrafi ziać ogniem, przed którym lepiej uciekać. Są wyjątkowo niebezpiecznymi przeciwnikami, ciężkimi do zranienia. Atakują przy pomocy silnych, wyposażonych w ostre pazury łap oraz przerażających szczęk. Zdarzają się jednak przypadki smoków przyjaznych (przynajmniej dla niektórych). Cechuje je wtedy lojalność i oddanie. Przykładem takiego skrzydlatego jaszczura jest Peleus, strzegący Złotego Runa w Obozie Herosów w Nowym Jorku.

Stregi

Siła: 150 | Zręczność: 210 | Kondycja: 360 | Szybkość: 30 | Wiedza o magii: 60 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Ptaki złych omenów, dwa razy większe niż największe sowy Ateny. Ich pióra są czarne, błyszczące, a ślepia okrągłe i złote. Na czerwonych szponach połyskują skórzaste pazury, a ostro zakończony, złocisty dziób kryje smoliście czarny, gruby język.
Mitologia: Dzieci Nyks, mieszkańcy podziemi. Niekiedy bywały mylone z wampirami, ze względu na swoją wrażliwość na światło słoneczne oraz żądzę krwi.
Zachowanie: Jako że są to dajmony, ich zabicie jest niemal niemożliwe. Jeśli jednak ktoś pokona ducha złych omenów, na jego miejsce pojawia się ich więcej, a zabójca kończy z klątwą. Żywią się ludzkim mięsem, najczęściej słabych, chorych czy starych lub małych dzieci i niemowląt. Szpony streg mają magiczne właściwości, a jeśli przetną skórę, powodują paraliż. Stworzenia te prowadzą nocny tryb życia, gdyż są bardzo wrażliwe na światło. Boją się także flaków wieprzowych i truskawek.

Syreny

Siła: 100 | Zręczność: 150 | Inteligencja: 210 | Mądrość: 150 | Szybkość: 30 | Wiedza o świecie: 60 | Wiedza o magii: 60 | Sztuka: 60 | Wnikliwość: 60 | Przekonywanie: 60

Wygląd: Ludzkie głowy złączone z ciałami sępów (przybliżonych rozmiarem do człowieka). Mogą przybierać twarze ludzi, które dana osoba zna. Mają wtedy przyjazne, zachęcające uśmiechy. Ich usta jednak zawsze pozostają tłuste i oblepione resztkami poprzednich posiłków.
Mitologia: W greckiej mitologii wyglądały jak piękne kobiety siedzące na skałach i grające na harfach. Będą śpiewać głosem, który skusiłby niczego nie podejrzewających marynarzy do ich śmierci. W mozaice były przedstawiane tylko z ptasimi nogami. Syreny były dawniej służebnicami i najlepszymi przyjaciółkami bogini Persefony. Kiedy ta została potajemnie uprowadzona przez Hadesa na wyspie Kapri, Demeter dała im zwłoki ptaków i wysłała z misją asystowania przy jej poszukiwaniach. Nie znalazły śladu Persefony, ale zamiast tego osiedliły się na kwiecistej wyspie Antemoessie. Śpiewały czarującą pieśń, która wabiła żeglarzy w pobliże ich wyspy i powodowała ich śmierć, ponieważ nikt nie mógł oprzeć się ich pieśni, a ludzie tonęli próbując do nich dotrzeć. Jednak Argonautom udało się przepłynąć obok ich wyspy bez szwanku dzięki Orfeuszowi, który wykorzystał swoją pieśń i poezję, aby osłonić swoich towarzyszy przed pieśnią Syren. Odyseuszowi i jego załodze również się to udało, dzięki rozkazowi Odyseusza, który nakazał im zakleić uszy woskiem a jego samego rozbroić i mocno przywiązać do masztu, aby po jego zachowaniu rozpoznać czy byli już bezpieczni przed Syrenami. W zależności od mitów, ich liczba oraz imiona zmieniają się. W Odysei Homer mówił, że było ich tylko dwie, ale nie podał ich imion. Inne mity mówiły, że istniało od dwóch do pięciu syren. Syreny otrzymały imiona takie jak Peisinoe, Aglaope i Thelksiepeja lub inne odmiany.” — Riordanopedia
Zachowanie: Są w stanie tworzyć muzykę, której nie sposób się oprzeć. Wabią nią do siebie ofiary, a następnie zabijają i żywią się nimi. Potrafią wywoływać poczucie zaufania i bezpieczeństwa u swoich ofiar, poprzez przybieranie twarzy znanych im osób. Syreny znają najgłębsze, najskrytsze pragnienia i wykorzystują je, by wabić ludzi. Ze względu na to, znają także ich Fatalne Wady.

Szkieletowi wojownicy

Siła: 60 | Zręczność: 60 | Kondycja: 280 | Fechtunek: 60 | Walka dwuręczna: 60 | Walka z tarczą: 60 | Walka w zbroi: 60 | Łucznictwo: 60 | Łucznictwo w pozycjach: 60 | Kusznictwo: 60 | Taktyka: 30

Wygląd: Szkielety z przezroczystą, szarawą skórą, która imituje kształty mięśni. W oczodołach błyszczą im żółte ślepia. Noszą ubrania określonych mundurowych, w zależności od sytuacji (mogą pojawić się w moro, mogą w mundurach policji czy ochroniarzy).
Mitologia: Po zabiciu poświęconego Aresowi smoka w miejscu, które wskazała mu wyrocznia delficka, Kadmos za radą Ateny zasiał ziemię zębami zabitego potwora. Wyrośli z nich uzbrojeni wojownicy. Kadmos cisnął wówczas między nich kamień, a ci zaczęli walczyć między sobą. Ze starcia uszło z życiem jedynie pięciu: Chtonios („Ziemny”, ojciec Nikteusza i Likosa), Udajos („Podziemny”, przodek wieszcza Tejrezjasza), Peloros („Olbrzym”), Hyperenor („Najpotężniejszy”) i Echion („Wąż”, ojciec Penteusza). Pomogli oni zbudować Kadmosowi miasto Kadmeję, późniejsze Teby, a swoje pochodzenie od nich wywodziły rody tebańskiej arystokracji.Drugie pokolenie Posianych Ludzi powstało z części smoczych zębów podarowanych przez Atenę królowi Ajetesowi. Gdy Jazon przybył do Kolchidy w poszukiwaniu złotego runa, Ajetes polecił mu obsiać zębami pole i pokonać wojowników, którzy z nich wyrosną. Jazon cisnął między nich kamieniem, a ci wówczas pozabijali się wzajemnie.” — Wikipedia
Zachowanie: To doskonale wyszkoleni wojownicy, szybcy i świetnie operujący wszelaką bronią. Regenerują się i potrafią pozbierać” zaraz po zostaniu zamienionym w kupkę kości. Z tego powodu nie można ich pokonać w zwyczajnej walce (chyba, że jest się dzieckiem Hadesa). Jedynym sposobem na pokonanie kościotrupów jest sprawienie, by walczyli przeciwko sobie.

Telchinowie

Siła: 210 | Kondycja: 360 | Inteligencja: 150 | Mądrość: 150 | Wiedza o magii: 60 | Tworzenie: 60

Wygląd: Smukłe, czarne ciała fok, krępe nogi — w połowie płetwy, a w połowie stopy. Ręce i dłonie jak u ludzi, ale z ostrymi pazurami. Twarze psie, czarne, przypominające dobermany. Brązowe oczy i spiczaste uszy. Dziecko psa i lwa morskiego, z paroma poprzyszywanymi ludzkimi dodatkami.
Mitologia: Zakradali się do kuźni Hefajstosa i tworzyli broń. Gdy Hefajstos podchodził do kuźni potwory wyczuwały go i uciekały. Kiedyś mieszkali na lądzie, ale zrobili coś, co zezłościło Zeusa, który część z nich wrzucił do Tartaru, a resztę na dno morza.” — Riordanopedia
Zachowanie: Potrafią wykonać dowolną broń, w kuźni prześcignąłby jedynie Hefajstos. Są w stanie przywołać śnieg, deszcz, grad i deszcz siarkowy. Potrafią posługiwać się czarną magią, są także odporni na wysokie temperatury.

Troglodyci

Siła: 60 | Zręczność: 360 | Inteligencja: 280 | Mądrość: 210 | Szybkość: 60 | Wiedza o świecie: 30 | Sztuka: 10 | Wnikliwość: 30 | Liderstwo: 30

Wygląd: Humanoidalne istoty przypominające żaby. Są niscy, mają najróżniejsze kolory skóry (od białego przez zielony po czarny). Mają cienkie wargi, układające się w szeroki uśmiech, płaskie nosy i brązowe, okrągłe, wyłupiaste oczy. Ciemne włosy noszą splecione z tyłu. Można w nich często znaleźć kawałki mchu. Stwory te lubią się stroić, każdy z nich ma przynajmniej jedno nakrycie głowy.
Mitologia: Wzmianka o ich istnieniu padła w jednym z dzieł Klaudiusza Eliana, pisarza pochodzącego z Rzymu. Wedle legend zamieszkiwali jaskinie w głębokich podziemiach.
Zachowanie: Charakteryzuje ich wyjątkowa szybkość i zwinność. Żywią się różnymi gadami. Potrafią mówić w języku śmiertelników, ale między słowa wkradają im się różne dźwięki, jak mlaskanie czy powarkiwanie.

Trolle

Siła: 280 | Inteligencja: 100 | Mądrość: 60 | Pięści: 60 | Sztuki walki: 60 | Wiedza o magii: 60 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Humanoidalne stworzenia, wyglądają na starców. Są brzydkie, mają wielkie nosy i bujne brody (chociaż nie wszystkie). Mogą być olbrzymami lub też bardzo małych rozmiarów.
Mitologia: Trolle mieszkały w trudno dostępnych dla człowieka miejscach: lasach, górach i jaskiniach, niektóre żyły też w morzu. Żyły w stadach do dwunastu osobników. Wyrządzały szkody ludziom i zwierzętom. Zajmowały się też wydobyciem i gromadzeniem srebra, złota oraz kosztowności. Były bardzo chciwe i skąpe. Nie znosiły światła słonecznego, dlatego pojawiały się wyłącznie w nocy; troll, który na czas nie schował się przed promieniami słońca, zamieniał się w kamień.” — Mitologia Wiki
Zachowanie: Dysponują mocą magiczną, ale polegają głównie na brutalnej sile. Najłatwiej je pokonać mówiąc ich prawdziwe imię, bo dzięki powiedzeniu go na głos ich bariery ustępują.

Tyfon

Siła: 550 | Zręczność: 210 | Kondycja: 280 | Inteligencja: 280 | Mądrość: 150 | Pięści: 60 | Szybkość: 60 | Kłamstwo: 30 | Liderstwo: 30 | Zastraszanie: 60

Wygląd: Humanoidalny olbrzym, przewyższający wieżowce. Jego ciało składa się z masy popiołu, pęcherzy i łusek. Skóra jest zielonego koloru, pazury na dłoniach o stu palcach niczym u orła, a nogi jak u gada.
Mitologia: Wściekła Gaja, której dzieci – tytani i giganci – zostali pokonani w dwóch wojnach postanowiła urodzić ostatnie i najstraszniejsze dziecko, którym był Tyfon. Został on mężem innego potwora, Echidny, z którą zrodził tak wiele potworów, że zaczęto go nazywać „Ojcem wszystkich potworów”. Pewnego razu za namową matki, Tyfon postanowił zniszczyć bogów i przejąć władzę nad światem. Wszyscy bogowie poza Zeusem tak się przerazili potwora, że zamienili się w zwierzęta i uciekli do Egiptu zostawiając króla bogów samego na polu bitwy. Mimo potęgi króla bogów, Tyfon okazał się od niego silniejszy. Kiedy obezwładnił Zeusa, wyrwał ścięgna z jego rąk i nóg, a następnie zabrał je ze sobą. Boga nieba zaś ukrył w jaskini, której pilnował wąż. Na pomoc królowi bogów przybyli bóg złodziei, Hermes i bóg satyrów, Pan, którzy uknuli plan, mający pozwolić im odzyskać ścięgna. Pan zajął Tyfona grą na piszczałkach, a kiedy potwór zażądał od niego pieśni chwalącej jego czyn, uznał, że żaden instrument nie wytrzyma dźwięków tak pięknej melodii. Chciał stworzyć nowy, bardziej wytrzymały od innych. Tyfon podarował mu ścięgna, które satyr miał użyć jako strun w swoim instrumencie. Następnie Pan uśpił potwora muzyką, po czym oddał ścięgna Zeusowi. W zemście bóg zrzucił na Tyfona górę Etnę, pod którą został uwięziony na wieki.” — Riordanopedia
Zachowanie: Niezwykle potężny i silny. Rozumny stwór i wręcz niemożliwy do pokonania. Wyjątkowo ciężki przeciwnik w walce, nie tylko ze względu na swoje rozmiary oraz siłę, ale też dlatego że sam jego wygląd wywołuje obezwładniający lęk. Dał radę samemu Zeusowi, a podczas obrony Manhattanu powaliły go dopiero setki cyklopów.

Venti

Zręczność: 210 | Szybkość: 60 | Wiedza o magii: 60

Wygląd: Nie posiadają fizycznej postaci, ale potrafią przybierać najróżniejsze kształty. W zależności od tego, kto je przywoła, mogą różnić się materiałem, z którego formują się ich ciała. Najczęściej pokazują się w postaci koni, których ciała składają się z ciemnych, burzowych chmur, a na grzywach połyskują błyskawice, albo pod postacią ludzi ze skrzydłami złożonymi z dymu i oczami, z których błyskają pioruny.
Mitologia: Zostały stworzone, kiedy Zeus pokonał Tyfona. Eol trzyma je na swojej wyspie.
Zachowanie: Posługują się magią powietrzną, potrafią też walczyć przy pomocy piorunów. Mogą formować większe venti poprzez łączenie swoich ciał z innymi. Wyjątkowo szybkie i nieprzewidywalne, ciężkie do pokonania (szczególnie jeśli nie ma się władzy nad powietrzem).

Wilkołaki (grywalne)

Siła: 280 | Zręczność: 210 | Inteligencja: 210 | Mądrość: 210 | Szybkość: 60 | Liderstwo: 60 | Zastraszanie: 30 | Więź ze zwierzętami: 60

Wygląd: Większe od zwykłych ludzi, a nawet dogów niemieckich stojących na dwóch łapach. Mieszanka człowieka z wilkiem, ofutrzona i krwiożercza. Mają ostre pazury i czerwone oczy.
Mitologia: Pierwszym wilkołakiem był Lykaon, król Arkadii. Według podań, zaprosił na ucztę bogów, w tym samego Zeusa. By sprawdzić jednak, czy to faktycznie oni się zjawili, król podał Władcy Niebios wśród zwyczajnych potraw ludzkie mięso. Później wynajął zabójców i — aby przekonać się, czy bogowie faktycznie są nieśmiertelni — nasłał ich na śpiącego Zeusa. Kiedy ten zorientował się, co się dzieje, wpadł w straszliwy gniew. Ciskając piorunem zabił synów gospodarza, a jego samego przeklął. Wtedy narodziła się nowa rasa potworów, która do dziś poszerza swoje szeregi, gryząc ludzi podczas pełni.
Zachowanie: Są silne, szybkie i inteligentne. Pokonanie ich jest ciężkie, są odporne na większość potencjalnych broni. Jedynym, co może je zabić, jest srebro.

Yale

Siła: 100 | Szybkość: 60

Wygląd: Przypomina antylopę, ale jest od niej większa. Ma racice dzika oraz wielkie, białe rogi, którymi może obracać w dowolną stronę. Ich futro jest żółte z brązowymi plamkami.
Mitologia: Wieki temu, podczas wyprawy boga Dionizosa na wschód, bóg wina wypuścił stado Yali w szeregi indyjskiej armii liczącej pięć tysięcy ludzi. Apollo wciąż pamięta po dziś dzień głośne krzyki przerażenia tych wojowników. Wkrótce śmiertelnicy zaczęli zapomnieć o potworach, a te zaczęły coraz rzadziej powracać z Tartaru.” — Riordanopedia
Zachowanie: Dzikie zwierzęta, agresywne i bardzo terytorialne. To stwory niezwykle szybkie i nie zawahają się przed nadzianiem cię na rogi. Są pod ochroną, a więc zabicie choćby jednego osobnika oznacza zesłanie na siebie gniewu nie tylko całego stada, ale także Artemidy.